Możemy robić dobre rzeczy tak długo, jak będziemy dbać także o siebie

Joanna Szymczak – Czy jest coś, o czym powinny pamiętać osoby na co dzień pracujące z osobami z niepełnosprawnością?
Aleksandra Chodasz – Praca z osobami z niepełnosprawnością jest trudna i pociąga za sobą wiele wyzwań. Osoby, które się z nimi mierzą, zarówno rodziny jak i wolontariusze i pracownicy organizacji lub instytucji, które działają na ich rzecz często stawiają siebie samych na ostatnim miejscu, a nie powinno tak być. Są oni bardzo ważni i moment, kiedy przychodzi zrozumienie, że zadbanie o siebie samego jest też elementem pracy na rzecz osoby z niepełnosprawnością, jest bardzo ważny i potrzebny. Czas dla siebie, własne hobby, relaks pomimo trudności a może szczególnie kiedy one są, są nieodzownym elementem życia, bez nich ani rusz.

J. Sz. – Jakie są Twoje spostrzeżenia Olu, po dwóch dniach pracy z mamami?
A. Ch. – Mamy zebrały się w swoim gronie, by wymienić się wiedzą, doświadczeniami i udoskonalać siebie same. By móc mierzyć się z codziennością i odczuwać radość z życia, pomimo trudności wychowywania dzieci z niepełnosprawnością. Dotykały tematów takich jak: asertywność, radzenie sobie ze stresem, poszukiwanie rozwiązań dla codziennych problemów. Dzięki metodzie dramy mogły zintegrować się ze sobą, otworzyć się na siebie, by móc się ze sobą komunikować i wspierać nie tylko podczas tego warsztatu, ale i podczas dalszej części projektu. Mamy nabrały większej motywacji do rozwoju, jako osoby, które są odpowiedzialne nie tylko za stan zdrowia swoich dzieci, ale też za swoje zdrowie.

J. Sz. – A jak przebiegała praca w grupie z pracownikami i wolontariuszami, którzy na co dzień pracują z osobami z niepełnosprawnością?
A. Ch. – Wolontariusze i pracownicy przez dwa dni zajmowali się tematyką, jak mogą udoskonalić pracę z osobami z niepełnosprawnością i ich rodzinami. Doświadczali ćwiczeń i podejmowali dyskusje, poszukiwali rozwiązań dla problemów, które stawia przed nimi kontakt z podopiecznymi i ich rodzinami po to, aby móc jeszcze lepiej i z zwiększą satysfakcją wykonywać swoją pracę i realizować misję Fundacji. Pracowali zarówno metodą dramy z wykorzystaniem teatru forum i metodą do dyskusji w małej grupie – open space.

J.Sz. – Proszę o kilka słów podsumowania.
A.Ch. – To była dla mnie przyjemność po raz kolejny współpracować z Fundacją PODAJ DALEJ i widzieć jak się rozwija, słyszeć jak jest ważna dla podopiecznych i ich rodzin. Podziwiam pracę, jaką wykonują w Koninie. Było mi bardzo miło towarzyszyć mamom i wolontariuszom w rozwoju kompetencji interpersonalnych, uświadomieniu swoich mocnych stron i potrzeby dbania o siebie samego. Wszyscy jesteśmy ludźmi i możemy robić dobre rzeczy tak długo, jak będziemy dbać także o siebie.
Szkolenia odbyły się w październiku 2015 r. w ramach projektu „Dorosła strona życia”, którego celem jest podnoszenie umiejętności pracy z osobami z niepełnosprawnością (łącznie udział wzięło 30 osób).
* * *
Fundacja im. Doktora Piotra Janaszka PODAJ DALEJ (KRS 0000 197058) od 11 lat usamodzielnia osoby z niepełnosprawnością poprzez aktywną rehabilitację, treningi sportowe, doradztwo społeczne, zawodowe i prawne. Pracujemy również z rodzicami dzieci z niepełnosprawnością. W ramach ogólnopolskiej Akademii Życia przygotowujemy młode osoby z niepełnosprawnością ruchową do samodzielnego życia i podjęcia pracy. W 2015 r. zrealizowaliśmy pierwszy w Polsce aeroprojekt, w ramach którego 32 osoby z niepełnosprawnością ruchową uczyły się latać na paralotniach i szybowcach! Więcej na www.podajdalej.org.pl oraz FB/FundacjaPodajDalej.

Zobacz galerię…
Data publikacji: 04.11.2015 r.