MEN na temat organizacji kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

Kwestie te przypomniała Anna Zalewska, minister edukacji narodowej w liście skierowanym 23 lipca do dyrektorów poradni psychologiczno-pedagogicznych.

Dodatkowo do listu załączono plakat informacyjny skierowany do rodziców uczniów z niepełnosprawnościami, który ma przybliżyć im nowe rozwiązania m.in.   dotycząc dodatkowego wsparcia kształcenia uczniów i ich praw.

Od 1 września 2017 r. obowiązują nowe przepisy dotyczące kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zawarte w trzech rozporządzeniach Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. dotyczące:

• indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz. U. poz. 1616);
• zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. poz. 1591);
• warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz. U. poz. 1578).

Szkoła na podstawie wydanego przez zespół orzekający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ma obowiązek opracowania indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego. W jego ramach mogą być realizowane wybrane zajęcia edukacyjne indywidualnie lub w grupie liczącej do 5 uczniów. W opracowywaniu indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego oprócz dyrektora szkoły i nauczycieli mogą brać udział również rodzice i opiekunowie dzieci, bo to oni najlepiej znają możliwości dziecka.

Jeżeli dziecko nie posiada orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, ale ma problemy z funkcjonowaniem w szkole może – na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej – zostać objęte zindywidualizowaną ścieżką kształcenia na terenie szkoły. Obejmuje ona zajęcia wspólne z klasą i zajęcia indywidualne z uczniem w szkole.

System wyróżnia jeszcze indywidualne nauczanie, które jest przeznaczone dla uczniów, którym stan zdrowia nie pozwala uczęszczać do szkoły, np. po wypadkach, z urazami. Gdy stan ucznia poprawi się, w każdej chwili może wrócić do szkoły. I tylko stan zdrowia decyduje, że zajęcia muszą być organizowane w domu, w pozostałych przypadkach uczeń z niepełnosprawnościami ma prawo do uczenia się i funkcjonowania w grupie rówieśników.

Szkoła w realizowaniu edukacji włączającej ma przekazywane środki finansowe, ale także może liczyć na wsparcie publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, placówki doskonalenia nauczycieli czy kuratorium oświaty.

Istnieje obowiązek kształcenia dzieci z niepełnosprawnościami, jeżeli jednak pojawi się sytuacja niedostatecznego wsparcia ucznia należy zgłosić ten fakt do kuratora oświaty, który w ramach nadzoru pedagogicznego ma obowiązek zainterweniować.

Ministerstwo Edukacji pracuje nad usprawnieniem systemu kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Podstawą rozumienia specjalnych potrzeb edukacyjnych ma być model biopsychospołeczny, w którym uwzględnia się wpływ na funkcjonowanie ucznia zarówno stanu zdrowia i możliwości psychofizycznych, jak wpływ czynników środowiskowych. Przedstawiciele MEN pracują w międzyresortowym zespole ds. orzekania o niepełnosprawności nad ujednoliceniem orzekania, w tym do celów edukacyjnych.

List MEN zawiera ponadto informację o dotychczasowych działaniach resortu na rzecz kształcenia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wynika z niej, że organizuje on szkolenia i konferencje dla dyrektorów i nauczycieli dotyczące upowszechniania i wdrażania edukacji włączającej. Adresatami konferencji są dyrektorzy przedszkoli, szkół i placówek, a także nauczyciele odpowiedzialni za organizację kształcenia specjalnego i pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Info: MEN, oprac. kat, fot. pixabay.com

Data publikacji: 24.07.2018 r.