To kobiety głównie zajmują się opieką nad chorym dzieckiem i często z braku instytucjonalnego systemu wsparcia zmuszone są do rezygnacji z pracy, z rozwoju osobistego i zawodowego, utraty zarobków i przyszłej emerytury. Skutek zaś jest taki, że stają się one obywatelkami niższej kategorii, zdanymi na stałe wsparcie pomocy społecznej.
Postulują aby stworzyć kompleksowy system wsparcia dzieci z niepełnosprawnością i system pomocy dla rodziców opiekujących się nimi oraz zwiększyć dostęp do placówek opiekuńczo-edukacyjno-rehabilitacyjnych, do taniej, domowej opieki długoterminowej i bezpłatnej rehabilitacji w miejscu zamieszkania oraz nadać status pracy zawodowej domowej opiece nad osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji.
I nie chodzi tu o socjalną jałmużnę lecz zapewnienie praw, które gwarantuje konstytucja. Prawa do samostanowienia o sobie i wolności wyboru, do pracy, do równych szans w życiu.
Kat
