Genetycznie uwarunkowany niedobór witaminy D sprzyja stwardnieniu rozsianemu

Stwardnienie rozsiane (SM) to jedna z najczęściej występujących chorób centralnego kładu nerwowego. Jej przebieg jest przewlekły, najczęściej z nawrotami oraz remisjami, podczas których objawy częściowo ustępują. Możliwe, że do zachorowania przyczyniają się czynniki środowiskowe oraz genetyczne.

Witamina D powstaje w naszej skórze pod wpływem światła słonecznego (a konkretnie promieniowania ultrafioletowego), jest też obecna w pożywieniu (na przykład tłustych rybach, jajkach czy witaminizowanych produktach mleczarskich). Jeśli jej poziom jest nazbyt niski, można go uzupełnić za pomocą suplementów. Jednak zbyt wysoka dawka witaminy także bywa szkodliwa.

Na niedobór witaminy D szczególnie narażone są osoby starsze, kobiety w ciąży oraz karmiące, niemowlęta i dzieci poniżej piątego roku życia oraz ci, którzy mało przebywają na słońcu.

Prowadzone wcześniej na całym świecie badania wykazały, że stwardnienie rozsiane częściej występuje w krajach o mniejszym nasłonecznieniu, bardziej oddalonych od równika. Nie dowiedziono jednak, że pomiędzy chorobą a nasłonecznieniem istnieje związek przyczynowy – w grę mogą wchodzić także inne czynniki.

Teraz naukowcy z kanadyjskiego McGill University przeanalizowali DNA dziesiątek tysięcy Europejczyków i porównali występowanie stwardnienia rozsianego w dużej grupie Europejczyków mającej genetyczne predyspozycje do obniżonego poziomu witaminy D z osobami o typowych genach. Okazało się, że skłonność do niedoboru witaminy D sprzyja występowaniu stwardnienia rozsianego.

Planowane badania mają wykazać, czy podawanie dodatkowych dawek witaminy D mogłoby zapobiegać wystąpieniu choroby. (PAP)

pmw/ krf/
Data publikacji: 27.08.2015 r.