Mija 29 lat od pierwszej udanej transplantacji prof. Religi

Dramat „Bogowie” w reżyserii Łukasza Palkowskiego od października jest na ekranach kin. Uczestniczący w konferencji scenarzysta produkcji Krzysztof Rak mówił, że film oparty jest w 90 proc. na faktach: zdjęciach, wspomnieniach współpracowników i oponentów charyzmatycznego prof. Zbigniewa Religi. Odtworzone zostały takie detale jak przedmioty leżące na biurku profesora czy jego koc. – Ale chodziło przede wszystkim o ukazanie emocji lekarza; jego misji, pasji, powołania – tłumaczył.
Film przedstawia pierwsze miesiące, w których młody zespół prof. Religi pracował nad wprowadzeniem przeszczepów serca w Polsce odciętej od osiągnięć zachodniej medycyny. Wymagało to niezwykłego uporu i odwagi.
Uczestniczący w konferencji konsultant krajowy do spraw anestezjologii i intensywnej terapii prof. Krzysztof Kusza przyznał, że dla niego dramat Palkowskiego to film dokumentalny.

O tym, jak intensywnie zespół prof. Religi pracował, walczył o pacjenta, świadczy wspomnienie dr Romana Przybylskiego: „Kiedyś po trzech dniach dyżuru przypadkowo trafiłem przed południem do domu, napełniłem wannę ciepłą wodą, wszedłem do niej i zasnąłem. Obudziło mnie walenie do drzwi. Spałem 12 godzin! To opiekunka przyprowadziła córkę z przedszkola. Otworzyłem ubrany tylko w szlafrok, z podkrążonymi oczami (…). Zapewniam, że nie piłem”.
Jednak alkohol i papierosy były wówczas powszechnie używane przez zestresowanych i przemęczonych lekarzy, w tym samego profesora Religę. – W szpitalach palili wszyscy. Profesor był tylko człowiekiem. Ale nigdy nie operował pod wpływem alkoholu, nigdy nie stykał się w tym stanie z pacjentami” – zapewnił prof. Marian Zembala, konsultant krajowy ds. kardiochirurgii, dyrektor Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu i uczestnik pierwszej udanej transplantacji serca w zespole prof. Zbigniewa Religi.

Czy postać i dzieło prof. Religi mogą inspirować dzisiejszych młodych lekarzy? – Pokora i praca, praca, praca. Takie jest przesłanie tego filmu – mówił prof. Zembala. – Ale to, co nie jest dobre trzeba zmieniać. Uczeń musi być lepszy od mistrza, inaczej nie byłoby postępu.
Prezes Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Kierownik Oddziału Klinicznego Kardioanestezji i Intensywnej Terapii Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu prof. Piotr Knapik dodał: – Lekarz powinien mieć okazję spojrzeć z pozycji pacjenta, by stać się lepszym lekarzem.
– Lekarz powinien lubić ludzi. Kto nie lubi ludzi, nie powinien wykonywać tego zawodu – mówiła prof. Alicja Gałązka z Uniwersytetu Śląskiego – Inaczej interakcja z pacjentem będzie dla niego źródłem frustracji.
Jej zdaniem jeśli lekarz będzie wypalony, pozbawiony pasji, prędzej czy później nie wystarczy mu energii, by ten zawód wykonywać. Dlatego lekarz musi dbać o własny rozwój, (…) rozwijać inteligencję emocjonalną; zarządzanie własnym emocjami rozpoznawanie emocji u innych, zdolność do regenerowania się i odporność na stres – przekonywała.

W ciągu niemal 30 lat w polskiej kardiologii dokonał się ogromny postęp. – O ile w roku 1985 przeprowadzono niecałych 300 operacji serca i śmiertelność wynosiła 17 proc., to obecnie w Zabrzu przeprowadza się 2 400 operacji serca i śmiertelność wynosi 2,5 proc. Podobnie jest w innych polskich ośrodkach – mówił prof. Zembala. – Ale wiele jeszcze pozostało do zrobienia; na przykład wprowadzenie sektorowego podziału zadań, dzięki któremu w nocy od razu byłoby wiadomo, który szpital przyjmie chorego z tętniakiem. Dzięki mocniejszym, bardziej wyspecjalizowanym zespołom na dyżurach śmiertelność mogłaby spaść na przykład z 30 do 5 proc. – uważa specjalista.

Konferencja prasowa: „Lekarze – Bogowie czy niewolnicy Pana Boga?” odbyła się 5 liostopada w siedzibie Naczelnej Izby Lekarskiej w Warszawie. Zorganizowano ją w przeddzień 29. rocznicy pierwszej udanej transplantacji serca w Polsce (5 listopada 1985 roku), dokonanej przez prof. Zbigniewa Religę. (PAP)

pmw/ krf/

Data publikacji: 05.11.2014 r.