Rehabilitacja między rzutami
Choroba dotyka najczęściej kobiety między 20-45 rokiem życia. Charakteryzuje się rzutami. Jej przyczyn nie ustalono do końca. Bierze się jednak pod uwagę zakażenia wirusowe, alergię, stres, a nawet obciążenia genetyczne, jak również miejsce zamieszkania (tereny północne kontynentów) i rasę (białą).
Pewne jest jedno – to choroba autoimmunologiczna i dotyczy układu nerwowego, a dokładniej polega na niszczeniu osłonek mielinowych włókien nerwowych. Najczęstszymi objawami są nagłe pogorszenie wzroku oraz osłabienie siły mięśniowej, jak również opadająca stopa i zaburzenie rytmu serca. Taka jest pokrótce próba określenia SM (Sclerosis multiplet), czyli stwardnienia rozsianego.
– SM ma trzy odmiany: móżdżkowo-pniową, mózgową i rdzeniową. Każda z nich charakteryzuje się konkretnymi objawami i wymaga rehabilitacji, której celem są między innymi ponowna nauka chodu, poprawa równowagi, koordynacji i postawy. Ważne jest jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby oraz wdrożenie ćwiczeń. One z kolei mogą spowodować wytworzenie nowych połączeń między komórkami nerwowymi, czyli wykorzystuje się zjawisko „neuroplastyczności” – mówi Piotr Gołuchowski, fizjoterapeuta z Centrum Dynamicznej Rehabilitacji, działającej w ramach Grupy Medycznej Euro-Med.
Sama rehabilitacja w przypadku SM dostosowana jest do stanu pacjenta i odbywa się pomiędzy okresami pogorszenia stanu zdrowia, czyli w tzw. okresie remisji. Najczęściej wykorzystuje się ciało pacjenta i grawitację. Polecane są ćwiczenia rozciągające, dynamiczne, oddechowe, czynne, bierne, czynno-bierne, równoważne oraz koordynacyjne i dynamiczne. Jeśli stan chorego pozwala, to można wykorzystać taśmy thera band oraz przyrządy typu: piłki, jeżyki, krążki sensomotoryczne itp.
Spowodują one, że między innymi poprawi się elastyczność mięśni, ruchomość stawów, jak również kontrola wykonywanych ruchów i równowaga oraz rozluźnienie. Dobre efekty powodują pozycje ułożeniowe, ćwiczenia wykonywane w wodzie (w pierwszych okresach choroby) ub ze sprzętem ortopedycznym.
Co daje ruch w przypadku SM?
– Przede wszystkim utrzymuje lub zwiększa wytrzymałość, jak i zakres ruchów w stawach oraz siła mięśniowa, natomiast obniża się spastyczność. Ćwiczenie dobrze wpływają na pracę serca oraz układ krążenia. Zapobiegają miedzy innymi zanikom mięśni, powstawaniu przykurczy, odleżyn oraz bólowi. Potrzebne są do usprawnienia procesu wydalania, a tym samym zmniejszenia problemu zaparć – dodaje ekspert.
Rodzina musi pamiętać, by nie robić wszystkiego za chorego. Na przykład może on sam próbować sobie radzić z czynnościami dnia codziennego. Chodzi przecież o to, by pacjent jak najdłużej był samodzielny, a wyręczanie tego nie wesprze.
Natomiast wiedzieć warto, że chorujący na SM nie mogą ćwiczyć zbyt intensywnie, ponieważ podwyższenie temperatury ciała za sprawą wysiłku powoduje zwiększenie spastyki mięśni oraz zmęczenie, co może wywołać kolejny rzut.
Alicja Badetko (www.euro-med.net.pl)
PS. Rzeczniczka prasowa Ministerstwa Zdrowia Milena Kruszewska poinformowała PAP, że obecnie rozpatrywane i negocjowane przez resort są trzy leki stosowane w leczeniu stwardnienia rozsianego. Są to: Aubagio (teryflunomid), Gilenya (fingolimod) oraz Lemtrada (alemtuzumab). Rozmowy w sprawie dwóch innych leków na tę chorobę Betaferon (interferonum beta-1b) i Tysabri (natalizumab) – zawieszono na wniosek producentów tych preparatów.
Więcej: https://naszesprawy.eu/rehabilitacja-zdrowie-i-nauka/12538-rozpatrywana-jest-refundacja-trzech-lekow-na-stwardnienie-rozsiane.html
Data publikacji: 10.04.2017 r.
