Igrzyska olimpijskie w Tokio zbliżają się wielkimi krokami (30.07 – 08.08). Niedługo po nich wystartują Igrzyska Paraolimpijskie (24.08 – 05.09). Nikogo nie trzeba przekonywać, że obie imprezy to wielkie święto sportu na całym świecie.
Debiut Polaków-paraolimpijczyków nastąpił latem 1972 r. na igrzyskach w Heidelbergu. Polska była wówczas pierwszym krajem z bloku wschodniego.
Fakty te opisuje Jerzy Beck w swojej najnowszej książce pt. „Narodziny Polskiego Paraolimpizmu”. Odsłania ona kulisy i konsekwencje towarzyszące polskim paraolimpijczykom.
– Dzisiaj paraolimpiady to już codzienność, społecznie akceptowana normalność. Coraz większa aktywność sportowa osób z niepełnosprawnościami w dużej mierze stała się możliwa dzięki przełamaniu w społeczeństwach psychicznych barier w odbiorze niepełnosprawności – mówi Jerzy Beck.
Igrzyska paraolimpijskie odbywają się co cztery lata, zazwyczaj kilka dni po igrzyskach olimpijskich, i są organizowane przez Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. Są to najważniejsze i największe zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi.
Zaplecze polskiej paraolimpiady
Jak i kiedy zrodził się pomysł igrzysk paraolimpijskich? Kim dla Paraolimpiady był sir Ludwig Guttmann? Co jest istotne w rozwoju sportu dla niepełnosprawnych? Jaka jest i skąd wynika różnica w finansowaniu sportowców olimpijskich i paraolimpijskich? Jak organizowano w Polsce zaplecze dla niepełnosprawnych zawodników?
Te i wiele innych kwestii opisuje na 180 stronach Jerzy Beck, który jak sam zaznacza „[…] Byłem uczestnikiem, organizatorem oraz inspiratorem wielu wydarzeń […]”. ― Odbiór społeczny sportu dokonuje się przez pryzmat zwycięstwa. Osiągnięcie sukcesu jest jednak możliwe tylko dzięki sprawnie działającemu systemowi pracy setek specjalistów z różnych dziedzin. O zorganizowaniu takiego zaplecza dla niepełnosprawnych sportowców opowiadam w mojej książce ― dodaje J. Beck.
„Narodziny Polskiego Paraolimpizmu” to napisana z wielkim polotem i „pazurem” historia dynamicznego rozwoju ruchu sportowego osób z niepełnosprawnościami. To także złożony portret epoki – niełatwych lat dla polskich niepełnosprawnych sportowców – który oddaje całą złożoność dzisiejszych relacji oraz SUKCESU!
Książka naszpikowana jest ciekawostkami z perspektywy świadka wydarzeń, które dodają pikanterii, co pozwoli czytelnikom śledzić wydarzenia z zapartym tchem. Książka stanowi bardzo uniwersalną lekturą dla każdego pokolenia kibiców, a także sportowców, trenerów, opiekunów.
– Książka Jerzego Becka odsłania kulisy towarzyszące narodzinom polskiego paraolimpizmu. Jest propozycją, która zwięźle informuje i ilustruje początki rehabilitacji w Polsce, ukazuje etapy powstania i rozwoju samodzielnego Zakładu Rehabilitacji w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Autor doprowadził następnie do otwarcia autonomicznego kierunku Rehabilitacji w tej uczelni, który kształcił specjalistów w zakresie humanistycznej rehabilitacji i nowoczesnej fizjoterapii – podsumowuje Krzysztof Zuchora.
Spotkanie autorskie
Dobrą wiadomość, dla wszystkich zainteresowanych tematem Igrzysk Paraolimpijskich jest fakt spotkania z autorem. Spotkanie odbędzie się 1 lipca (czwartek) 2021, godz. 14:00 w Centrum Olimpijskim PKOI w Warszawie (ul. Wybrzeże Gdyńskie 4).
W jego trakcie zaprezentowane zostaną wspomnienia autora z jego 13-letniej działalności na rzecz rehabilitacji osób z niepełnosprawnością w latach 60-80 ubiegłego wieku. Autor podczas spotkania opowie, jak wyglądała droga Polskich paraolimpijczyków na areny międzynarodowych igrzysk.
Chęć udziału w spotkaniu można zgłosić e-mailem. Organizatorem spotkania oraz wydawcą książki jest Fundacja Pozytywnych Idei.
dr Jerzy Beck
Przygotował do startu pierwsze ekipy paraplegików w Stocke Mandeville. Pracował w Egzekutive Comitive ISOD przez dwie kadencje. Był pierwszym Polakiem w tych władzach. Popularyzował idee sportu dla osób z niepełnosprawnością w środowiskach lekarskich, rehabilitantów, ZS „Start”, spółdzielniach inwalidów, w społeczeństwie, a przede wszystkim wśród samych niepełnosprawnych. Współpracował z prof. M. Weissem i prof. Ludwigiem Guttmannem. Kierował samodzielnym zakładem rehabilitacji w AWF Warszawie, działał na rzecz stworzenia wydziałów rehabilitacji w uczelniach AWF. Wprowadził sport dla osób niepełnosprawnych jako przedmiot obowiązujący na studiach AWF. Był w kierownictwie i działał w dwóch pierwszych paraolimpiadach, w których startowali Polacy: w Heidelbergu i w Toronto. Wszystko na tle panujących uwarunkowań politycznych, społecznych, psychologicznych i ekonomicznych panujących wówczas w Polsce.
pr/
Data publikacji: 25.06.2021 r.
