130 dzieł Nikifora można oglądać w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie do 27 lutego 2022 roku. Wystawa jest dostępna dla osób z dysfunkcjami wzroku.
Nikifor – Epifaniusz Drowniak – urodził się w 1895 roku Krynicy. Był Łemkiem, synem ubogiej głuchoniemej kobiety. Zwracano się do niego Nikifor, sam też tak o sobie mówił i tak podpisywał swoje obrazy. Był niewielkiego wzrostu, wątłego zdrowia, słabo słyszący i niewyraźnie mówiący. Samotny, żyjący na marginesie społeczeństwa, często bez środków do życia, miał ogromny hart ducha, siłę przetrwania i realizowania swojego postanowienia, że zostanie malarzem. W 1930 roku pracami Nikifora zainteresował się lwowski artysta Roman Turyn, a także malarze z kręgu Komitetu Paryskiego. Już w 1931 roku zorganizowano we Lwowie artyście wystawę, a w kolejnym roku prace Nikifora pokazano na zbiorowej wystawie w Paryżu.
Fenomen sztuki Nikifora objawia się w niezwykłej wrażliwości na kolor, umiejętności wydobycia najsubtelniejszych odcieni, intuicji pozwalającej na osiąganie efektu świetlistości i blasku. Całe życie malował to, co było mu bliskie: rodzinną Krynicę z jej budynkami zdrojowymi, stylowymi willami oraz wnętrzami świątyń różnych wyznań dających schronienie i poczucie bliskości Boga, krajobrazy, stacje kolejowe, które mijał podczas licznych podróży w pociągach chroniących go przed chłodem, budynki i budowle odwiedzanych miast. Siłą fantazji tworzył nierealistyczne budowle, pomniki czy niosące uspokojenie pejzaże.
Zwiedzanie wystawy jest dostępne dla osób niewidomych i słabowidzących. Na stronie internetowej Muzeum zamieszczono audiodeskrypcje prezentujące wystawę i obiekty. Ponadto do kilku wybranych dzieł Nikifora przygotowano tyflografiki pozwalające zapoznać się z obrazami poprzez zmysł dotyku. Planowane jest również oprowadzanie dla osób niewidomych, które przeprowadzi Fundacja Dostępnej Kultury Wizualnej – Wielozmysły.
tuk/
Data publikacji: 19.11.2021 r.
