25 lat ustawy o rehabilitacji - list od Prezesa Zarządu PFRON
Na okoliczność jubileuszu 25-lecia ustanowienia pierwszej ustawy o rehabilitacji prezes Zarządu PFRON wystosował, opublikowany na stronie internetowej funduszu. Prezentujmy go w całości zachowując pisownię oryginału.
Szanowni Państwo,
dziś mija 25 lat od uchwalenia przez Sejm RP pierwszego aktu prawnego określającego zasady pomocy Państwa dla Osób z Niepełnosprawnościami – ustawy o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Nowatorstwo ustawy polegało na wprowadzeniu, zamiast nakazów i zakazów, systemu bodźców rynkowych, skłaniających pracodawców do włączenia się w aktywizację zawodową. Został utworzony Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz określono jego cele.
Po 1991 roku sytuacja osób niepełnosprawnych w Polsce zmieniła się. Dzisiaj PFRON dofinansowuje blisko ćwierć miliona stanowisk pracy, w większości na otwartym rynku pracy. Korzystając z pomocy Funduszu 20 tysięcy młodych Osób Niepełnosprawnych studiuje. Niezwykle rozwinął się sektor organizacji pozarządowych działających na rzecz osób niepełnosprawnych – w samym tylko 2015 roku wsparliśmy 786 różnych projektów zgłaszanych przez organizacje.
PFRON również jest pracodawcą dla Osób Niepełnosprawnych – ponad 12% naszych kolegów posiada orzeczenia o niepełnosprawności.
Przez te 25 lat zaszła zasadnicza zmiana postrzegania problemów Osób Niepełnosprawnych. Należy tu wspomnieć o przynajmniej trzech jej aspektach:
I – Zmiana otoczenia prawnego
Polska ratyfikowała Konwencję o prawach Osób Niepełnosprawnych, która zobligowała Nas m.in. do umożliwienia Osobom Niepełnosprawnym skutecznego udziału w życiu społecznym. Została uchwalona ustawa o języku migowym, która włącza w społeczeństwo informacyjne także osoby niesłyszące. Położono akcent na dostosowanie serwisów informacyjnych urzędów dla Wszystkich Użytkowników, niezależnie od rodzaju dysfunkcji.
II – Narastające zrozumienie potrzeb Osób z różnymi niepełnosprawnościami
Wystarczy wspomnieć o przestrzeni miejskiej, dworcach, szpitalach, budynkach użyteczności publicznej. Oczywistą stała się konieczność ich dostosowania architektonicznego i urbanistycznego do potrzeb Osób Niepełnosprawnych. Na początku lat 90-tych XX wieku było to niewyobrażalnym celem, który obecnie w dużej mierze udało się osiągnąć.
III – Szacunek dla dokonań Osób Niepełnosprawnych
Szacunek ten wyraża się chociażby w zrównaniu nagród za zdobyte medale przez sportowców wyczynowych – sprawnych i niepełnosprawnych reprezentantów Polski, ale także zaistnienie sportu wyczynowego niepełnosprawnych w świadomości społecznej. Również działalność artystyczna niepełnosprawnych pojawiła się w szerszym kontekście, jako część kultury popularnej. Osoby Niepełnosprawne przestają być postrzegane jako biorcy pomocy, a istnieją jako aktywne, odnoszące wymierne sukcesy życiowe, zawodowe, sportowe. Ważna jest tutaj rola ambasadorów niepełnosprawności – działaczy społecznych, artystów, parlamentarzystów, czy na przykład znanych podróżników.
Wszyscy wiemy, że przez 25 lat wiele zrobiono, aby zapobiegać wykluczeniu społecznemu Osób z Niepełnosprawnościami, ale także mamy świadomość, że jeszcze bardzo dużo pracy przed Nami.
W tym szczególnym dniu życzę Państwu, aby wciąż zmieniający się Fundusz jak najlepiej i najskuteczniej realizował potrzeby Osób Niepełnosprawnych.
Z wyrazami szacunku
Robert Kwiatkowski
Prezes Zarządu PFRON
Data publikacji: 09.05.2016 r.
