Anna Dymna doktorem honoris causa APS

Anna Dymna jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1973), od początku kariery zawodowej związaną z Narodowym Starym Teatrem. Ma w dorobku blisko trzysta ról teatralnych i filmowych. Zadebiutowała jeszcze jako studentka – na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w rolach Isi i Chochoła w Weselu (1969) reżyserowanym przez Lidię Zamkow. Pracowała z najwybitniejszymi polskimi reżyserami, m.in.: Andrzejem Wajdą, Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim, Jerzym Grzegorzewskim, Jerzym Hoffmanem, Kazimierzem Kutzem, Janem Klatą, Teresą Kotlarczyk i Barbarą Sass. Jest pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego, a także inicjatorką i gospodynią Krakowskich Salonów Poezji. Pracę artystyczną Anny Dymnej trzykrotnie nagradzano Złotą Maską (1996, 1999, 2000); jest też laureatką Złotego Ekranu (1984), Złotej Kaczki (1993), Złotych Lwów (1994), Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza (1994), Superwiktora (2004), Wiktora (2009) i Orła (2016). W 2014 r. – „za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej oraz działalności społecznej” – prezydent RP uhonorował ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Od 2003 r. aktorka prowadzi cykliczny program telewizyjny „Anna Dymna – Spotkajmy się”. Porusza w nim tematy miłości, akceptacji, samotności, szczęścia, wiary i nadziei. Gośćmi audycji – dwukrotnie nominowanej do Nagrody im. Andrzeja Wojciechowskiego, przyznawanej za materiały dziennikarskie, które wpływają na życie Polaków – są osoby niepełnosprawne oraz ciężko chore.

W społeczne działania na rzecz ludzi potrzebujących wsparcia Anna Dymna angażowała się na długo przed założeniem własnej fundacji. Prócz niesienia pomocy indywidualnej, uczestniczyła m.in.: w kwestach Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa, akcjach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, Stowarzyszenia „Wielkie Serce”, fundacji „Mam Marzenie”, fundacji „Nuta Nadziei” i fundacji „Akogo?”. Od 2006 roku jest ambasadorem Stowarzyszenia Debra Polska „Kruchy Dotyk”, skupiającego osoby cierpiące na Epidermolysis Bullosa.

W 1999 roku rozpoczęła współpracę z Fundacją im. Brata Alberta, pomagając m.in. przy realizacjach inscenizacji Teatru „Radwanek”, którego aktorami są osoby niepełnosprawne intelektualnie. W 2001 roku była pomysłodawczynią Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie „Albertiana”.

Fundacja Anny Dymnej „Mimo Wszystko” powstała w 2003 roku w Krakowie. Organizacja ta wsparła leczenie, rehabilitację i edukację ponad 22 tysięcy osób w całej Polsce. Wybudowała również i prowadzi dwa ośrodki terapeutyczno-rehabilitacyjne: „Dolinę Słońca” w podkrakowskich Radwanowicach oraz Warsztat Terapii Zajęciowej w nadbałtyckim Lubiatowie. Poprzez swoją szeroką działalność społeczną Anna Dymna stara się wskazywać na fakt, że osoba chora, niewidoma, sparaliżowana, poruszająca się o kulach bądź na wózku inwalidzkim jest pełnoprawną ludzką istotą, posiadającą podobne talenty i pragnienia jak człowiek w pełni zdrowia i sił.

Działalność społeczna Anny Dymnej wyróżniono m.in.: Orderem Uśmiechu, Medalem Świętego Brata Alberta, Medalem WOŚP, tytułem „Ambasador Polskiej Pediatrii”, Nagrodą Honorową Rzecznika Praw Dziecka RP, Medalem im. Tadeusza Kotarbińskiego, Nagrodą im. Andrzeja Bączkowskiego, Medalem „Zasłużonemu – Polskie Towarzystwo Lekarskie” oraz Medalem Świętego Jerzego. Ten ostatni aktorka otrzymała za to, że – jak napisano w laudacji – walczy ze smokiem obojętności i rezygnacji.

Święto uczelni było też okazją do wręczenia odznaczń. Medal Marii Grzegorzewskiej trafił do pani profesor Lidii Chmielewskiej artystki plastyk, związanej pracą akademicką z Akademią. „Okularami Marii Grzegorzewskiej uhonorowano Helsińską Fundację Praw Człowieka. Towarzystwo Absolwentów i Przyjaciół Akademii przyznało wyróżnienia dwóm osobom: rzecznikowi praw dziecka Markowi Michalakowi oraz Katarzynie Nowak-Zawadzkiej, absolwentce APS, laureatce tytułu Nauczyciel Roku 2015.
Za 10 filmów zrealizowanych w Akademii wyróżniono redakor Rentę Bielecką i redaktora Pawła Jeża.

Anna Dymna dziękując za tytuł dr honoris powiedziała:
-Ten doktorat piszę cały czas, piszę go z wieloma ludźmi. Jeśli taka osoba jak ja dostaje taki tytuł, to znaczy, że potrzeba nam w życiu czegoś bardzo prostego i normalnego. Ludzie z niepełnosprawnościami potrzebują normalności.
Moimi promotorem byli moi rodzice. Uczyli mnie, że nic mi się od życia nie należy. Że za wszystko dobre mam dziękować. Że trzeba pomagać innym.
Gdy wchodziłam w zawód aktorski, moimi mentorami byli wielcy reżyserzy, moi koledzy aktorzy, musiałabym wymienić setki nazwisk. Ten zawód traktowany poważnie uczy rozumieć innego człowieka, tolerancji, znajdowania dobra w każdym człowieku. My, aktorzy, uczymy się od siebie wzajemnie, przede wszystkim relacji międzyludzkich.
Niepełnosprawni intelektualnie nauczyli mnie języka uczuć, tego co ma w życiu sens, czym jest prawdziwe piękno. Moimi najważniejszymi mentorami są ludzie chorzy i z niepełnosprawnościami. Ten doktorat należy się wam. A nam potrzebne są proste słowa, rozmowa.
Ten doktorat jest niezwykle ważny dla wszystkich osób niepełnosprawnych, wszystkich cierpiących. Zmieniajmy świat na lepszy i piękniejszy!

Oprac. sza, fot. archiwum NS
Data publikacji: 16.05.2016 r.