Sąd po stronie pracodawcy, PFRON stosuje wadliwą interpretację

Terminowe opłacanie składek ZUS jest jednym z podstawowych warunków, który przedsiębiorstwo musi spełnić, aby otrzymywać subsydia płacowe do zatrudnionych osób z niepełnosprawnościami, stanowi art. 26 ust. 1a1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1172 ze zm.).

Zgodnie z nim firma nie może otrzymywać dopłat do pensji, jeśli miesięczne koszty płacy, do których należą m.in. składki na ubezpieczenia społeczne, zostały poniesione z opóźnieniem 14 dni (z wyjątkiem sytuacji, gdy kwota dopłaconych po terminie składek jest niższa niż 2 proc. tej należności za dany miesiąc).

Jeśli składki zostały uiszczone w terminie przekraczającym dopuszczalne opóźnienie, PFRON wzywa firmę do oddania dofinansowań do wynagrodzeń wszystkich pracowników z niepełnosprawnością za te miesiące, w których doszło do nieprawidłowości. Gdy firma tego nie robi, fundusz wszczyna postępowanie w sprawie nienależnie pobranych dopłat.

Niestety Fundusz żąda zwrotu dopłat do pensji pracowników z niepełnosprawnością nawet wtedy, gdy składki na ZUS zostały zbyt późno zapłacone za pracowników, na których firma w ogóle nie otrzymuje subsydiów płacowych, lub były to osoby świadczące usługi na umowach cywilnoprawnych. ZUS nie informuje bowiem Funduszu, kogo dotyczą uchybienia terminów opłacania składek.

Jedna z firm – spółdzielnia inwalidów – zobligowana przez PFRON do zwrotu pobranych dopłat do pensji pracowników z dysfunkcjami zdrowotnymi złożyła skargę do WSA, zarzucając błędną wykładnię przepisów, motywując, że spóźniła się z należnymi składkami za osoby sprawne, na które nie pobiera subsydiów.

Fundusz nie powinien domagać się zwrotu dopłat do pensji, jeśli nie dysponuje dowodem, że firma z opóźnieniem zapłaciła konkretne składki do ZUS za pracowników z niepełnosprawnościami – tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Warszawie, który uwzględnił skargę.

Sąd podkreślił, że dotychczasowa praktyka postępowania ze strony Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stanowi naruszenie przepisów, które jednoznacznie wiążą koszty płacy z zatrudnieniem konkretnego pracownika niepełnosprawnego, a nie – jak to przyjął organ – wszystkich zatrudnionych, również zdrowych.

WSA w Warszawie uznał, że PFRON stosuje wadliwą interpretację art. 26a ust. 1a1 pkt 3 w sprawie dopłat.

Oprac. IKa, fot. Marcin Rolicki / freeimages.com
Data publikacji: 20.01.2020 r.