Na początku marca do Sejmu trafił prezydencki projekt ustawy o asystencji osobistej osób z niepełnosprawnościami. Jak zapewnia wiceminister rodziny i pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Łukasz Krasoń w resorcie trwają prace nad rządowym projektem ustawy, która wprowadzi systemowy dostęp do usług asystenckich.
Asystencja osobista jest usługą społeczną o charakterze spersonalizowanego wsparcia udzielanego w relacji jeden na jeden, które jest niezbędne do prowadzenia możliwie pełnego, samodzielnego życia.
Wsparcie może obejmować czynności samoobsługowe, utrzymanie higieny osobistej, prowadzenie gospodarstwa domowego, komunikowanie się z otoczeniem, poruszanie się i przemieszczanie oraz podejmowanie aktywności życiowej – społecznej i zawodowej.
W projekcie prezydenckim usługa ma być dostępna w każdym powiecie dla osób powyżej 18 lat i być finansowana z budżetu państwa. Projekt przewiduje od 40 do 200 godzin asystencji osobistej miesięcznie.
Minister poinformował, że w przygotowywanym projekcie w pierwszym roku obowiązywania ustawy liczba godzin asystencji osobistej będzie zbliżona do projektu prezydenckiego, a w kolejnych latach będzie sukcesywnie poszerzana. Stawka godzinowa dla asystentów ma być zróżnicowana w zaleźności czy dana osoba z niepełnosprawnością mieszka w dużym mieście czy na wsi.
Rządowy projekt obejmować ma osoby także poniżej 18 roku życia i dawć pełną swobodę w wyborze asystenta zgodnie z konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, która daje ludziom wybór pomiędzy instytucją publiczną a organizacjami pozarządowymi w kwestii świadczenia tych usług, ale mogą oni także sami zaproponować asystenta.
Wprowadzane rozwiązanie będzie oparte na systemie informatycznym, który będzie maksymalnie upraszczał kontakt asystenta z osobą z niepełnosprawnością i odnajdywanie się tych osób.
Dodał, że po wpisie do wykazu prac legislacyjnych projekt trafi do uzgodnień międzyresortowych, potem pod obrady Rady Ministrów, a następnie do konsultacji społecznych.
Zapowiedział, że jeśli proces legislacyjny przebiegnie sprawnie, to ustawa o asystencji osobistej dotrze do osób z niepełnosprawnościami w przyszłym roku.
Wiceminister rodziny Łukasz Krasoń odniósł się także do realizacji świadczeń wspierających
1 stycznia br. weszła w życie ustawa o świadczeniu wspierającym dla osób z niepełnosprawnościami. Aby je otrzymać, należy najpierw zgłosić się do wojewódzkiego zespołu ds. orzecznictwa (WZON), który punktowo określi poziom potrzeby wsparcia danej osoby. Po wydaniu decyzji przez WZON osoba uprawniona powinna do ZUS złożyć wniosek o wypłatę świadczenia. Wnioski o świadczenie złożyło dotąd ponad 280 tys. osób.
– Poprzedni rząd kompletnie nie przygotował wojewódzkich zespołów orzekania o niepełnosprawności. Dopiero teraz, po objęciu rządów, mogliśmy zacząć szkolić zespoły. Ich liczba została bardzo zwiększona – powiedział wiceminister Krasoń.
Dodał, że baza osób dokonujących oceny systematycznie rośnie. Uprawnionych do oceny poziomu wsparcia jest 1741 specjalistów. Wiceminister zwrócił uwagę, że w całym kraju badanych jest 4-5 tys. osób tygodniowo. Ten zator z początku roku był na tyle duży, że pewnie jeszcze trochę potrwa proces usprawnienia tego systemu, ale już jest lepiej – przyznał wiceminister.
Przypomniał też o planowanych zmianach w ustawie o świadczeniu wspierającym. – W ustawie jest zapisane, że po roku jego obowiązywania nastąpi ewaluacja przepisów. Cały proces wymaga usprawnienia – ocenił pełnomocnik..
Świadczenie wspierające wynosi od 40 do 220 proc. aktualnej wysokości renty socjalnej (obecnie wynosi ona 1780,96 zł). Zależnie od poziomu potrzeby wsparcia będzie to: 95-100 pkt. – 220 proc. renty socjalnej; 90-94 pkt. – 180 proc. renty; 85-89 pkt. – 120 proc. renty; 80-84 pkt. – 80 proc. renty; 75-79 pkt. – 60 proc. renty i 70-74 pkt. – 40 proc. renty socjalnej.
Maksymalnie można otrzymać 3 919 zł (to 220 proc. renty, jeżeli potrzebę wsparcia określono na poziomie od 95 do 100 punktów), a minimalnie 713 zł (40 proc. renty socjalnej – poziom wsparcia od 70 do 74 punktów).
O świadczenie wspierające mogą starać się osoby mające status osoby z niepełnosprawnością, potwierdzony w formie: orzeczenia o niepełnosprawności lub jej stopniu, wydanego przez zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności; orzeczenia o niezdolności do pracy, orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub o częściowej niezdolności do pracy wydanego przez lekarzy orzekających w ZUS; orzeczeń o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów przez ZUS, KRUS, MON i MSWiA wydanych przed 1998 r.).
Oprac. tuk/, fot. freepik.com
Data publikacji: 01.07.2024 r.
