Ze Wstępu
Spółdzielnia socjalna jest stosunkowo młodą formą spółdzielczości. Wdrażając tę ideę na grunt polski, wzorowano się na rozwiązaniach zachodnioeuropejskich, głównie włoskich. Aktualnie tego rodzaju jednostki tworzone są na mocy Ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych, znowelizowanej 7 maja 2009 r. Łączą one w sobie cechy spółdzielni pracy i pozarządowej organizacji pożytku publicznego.
Rozwój ilościowy tej formy przedsiębiorstw jest dość pokaźny. Szacuje się, że liczba zarejestrowanych spółdzielni socjalnych w Krajowym Rejestrze Sądowym przekroczyła 400. Niestety, brak pewnej informacji o liczbie kooperatyw, które faktycznie prowadzą działalność./…/
Nowelizacja z 2009 roku, wykorzystując doświadczenia pierwszych lat tworzenia i funkcjonowania kooperatyw, przyniosła szereg istotnych ułatwień w procesie powstawania spółdzielni. Aktualnie obowiązujący stan prawny w tym zakresie jest obszernie omówiony w kolejnych rozdziałach książki. Ponadto w kilku opracowaniach zaprezentowano instrumenty wsparcia zatrudnienia osób niepełnosprawnych, które z powodzeniem mogą być wykorzystywane przez spółdzielnie socjalne, by rozwiązać pojawiające się problemy.
Szczególną uwagę pragniemy zwrócić na wprowadzoną w 2009 r. możliwość tworzenia spółdzielni socjalnych przez jednostki samorządu terytorialnego i organizacje pozarządowe. Kooperatywy osób prawnych są jeszcze rzadkością. Mamy nadzieję, że nasza propozycja ich tworzenia według modelu „trójkąta pożytku publicznego”, by zatrudnić osoby niepełnosprawne, spotka się z pozytywnym odzewem ze strony jednostek samorządu terytorialnego i organizacji pozarządowych, działających na rzecz osób z trwałymi schorzeniami.
Szczególnie cenne będzie zainteresowanie i aktywność organizacji, które już prowadzą warsztaty terapii zajęciowej. Kluczowe w projekcie jest bowiem to, aby ci uczestnicy warsztatu, którzy poprzez terapię zajęciową osiągnęli odpowiednią samodzielność, mogli podejmować pracę w „swojej” spółdzielni socjalnej, z tym samym członkiem założycielem, znanym z prowadzenia „jego” WTZ. Spółdzielczy duet: od terapii zajęciowej do rehabilitacji zawodowej, działający w ramach spółdzielni socjalnej, otoczony dodatkowo patronatem miejscowego biznesu i lokalnego samorządu, może być modelową strukturą w polskim systemie rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych.
