Większość rodziców dobrze ocenia szkoły swoich dzieci z niepełnosprawnością
Rodzice w większości dobrze oceniają szkoły swoich dzieci z, niepełnosprawnością, ale rzadko współpracują z nauczycielami w planowaniu edukacji i terapii ucznia - wynika z badań przeprowadzonych przez Instytut Badań Edukacyjnych.
Placówkę bardzo dobrze ocenia aż 72 proc. rodziców dzieci uczących się w szkołach specjalnych i ok. 60 proc. rodziców dzieci uczęszczających do szkół integracyjnych i ogólnodostępnych.
Badaniem prowadzonym przez Instytut Badań Edukacyjnych objęto edukację dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane z uwagi na niepełnosprawność.
Jednak, jak podkreśla dr Paweł Kubicki z IBE, mimo pozytywnych ocen rodziców widać wyraźnie, że wiele dzieci podąża ścieżką „od włączania do segregacji” – to znaczy, że im dłużej uczeń jest w edukacji, tym większe prawdopodobieństwo, że nawet jeżeli zaczął naukę w szkole ogólnodostępnej, to skończy w integracyjnej albo specjalnej.
Jak pokazało badanie, aż jedna trzecia rodziców przeniosła swoje dzieci z ogólnodostępnej szkoły podstawowej do innej szkoły w trakcie edukacji. Najczęstszym powodem zmiany szkoły jest stwierdzenie, że dziecko nie radziło sobie ze względu na niepełnosprawność. Jak zauważają autorzy badania, można przypuszczać, że przeniesienie dziecka ze szkoły ogólnodostępnej to efekt swego rodzaju bezradności szkoły i rodziców, którzy, nie widząc szans na zmianę sytuacji w obecnej szkole, decydują się na szukanie rozwiązań gdzie indziej.
Co ciekawe, pozytywne opinie rodziców o szkole nie wiążą się z ich współpracą z nauczycielami w planowaniu edukacji i terapii dziecka. Jedynie co czwarty rodzic brał udział w tworzeniu indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego (IPET), a co piąty nawet nie wiedział, czym jest IPET.
Rodzice najczęściej kontaktują się ze szkołą, by dowiedzieć się o wynikach dziecka w nauce oraz w związku z jego zachowaniem i kłopotami z rówieśnikami. Niemal co trzeci rodzic rozmawia z nauczycielami przynajmniej raz w tygodniu, a co piąty – rzadziej niż raz na miesiąc.
Jak zauważają autorzy badania, szkoły specjalne mają najlepiej wyszkoloną kadrę i wyposażenie dostosowane do nauczania dzieci z niepełnosprawnością. Prawie 70 proc. szkół ogólnodostępnych nie zatrudnia psychologa, podczas gdy w przypadku szkół integracyjnych odsetek ten spada do jednej trzeciej, a w specjalnych do 19 proc. Podobnie jest z dostępnością do logopedy – zatrudnia go niespełna 60 proc. szkół ogólnodostępnych i 86 proc. szkół specjalnych.
Autorzy raportu zwracają uwagę na wysokie koszty dostosowania szkoły do potrzeb uczniów z orzeczoną niepełnosprawnością i rekomendują wypracowanie mechanizmów wspierania szkół, które stykają się z takimi dziećmi po raz pierwszy. Eksperci IBE wskazują również na konieczność ograniczenia liczby przejść ze szkół ogólnodostępnych do innych placówek ze względu na niepełnosprawność i niemożność uzyskania adekwatnego wsparcia dla dziecka.
Badaniem objęto ponad 3 tys. rodziców uczniów ostatnich klas szkół podstawowych i gimnazjalnych posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane z uwagi na niepełnosprawność. Przeprowadzono również wywiady z dyrektorami szkół specjalnych i ogólnodostępnych. Badanie trwało od grudnia 2013 r. do listopada 2014 r.
Było objęte patronatem rzecznika praw obywatelskich. Koncepcję i narzędzia badawcze opracował Instytut Badań Edukacyjnych, a badania realizowała firma PBS Spółka z o.o. (PAP).
ozk/ akw/
Data publikacji: 24.03.2015 r.
