Pierwszy zorganizowany plener artystyczny odbył się w 2003 roku. Ogromne zainteresowanie oraz cała fala bardzo pozytywnych opinii ze strony środowiska profesjonalnych artystów, lokalnych mediów oraz władz samorządowych niejako zmusiła organizatora, czyli PSOUU do podjęcia decyzji o cykliczności pleneru.
Po raz kolejny spotkanie odbyło się w malowniczo położonej, nadmorskiej miejscowości Osieki, gdzie klimat i artystyczna aura sprzyja otwarciu się na piękno otaczającego świata, rozwija wyobraźnię, pozwala stworzyć dzieła piękne, pokazujące wrażliwość i uwalniające ekspresję.
Uczestnicy pleneru mieli w tym roku wyjątkowo szeroki wachlarz możliwości wyrażania swych emocji poprzez sztukę. Wzorem lat ubiegłych w poszczególnych namiotach tematycznych można było zapoznać się z materiałami plastycznymi, tj.: tkaniną, gipsem oraz drewnem. Przybyłym do Osiek zaproponowano szereg przedsięwzięć artystycznych: plener malarski, fotograficzny, warsztaty z zakresu innowacyjnych form edukacji, warsztaty teatralne, muzyczne oraz wiele innych atrakcji, które sprawiły, że osoby niepełnosprawne intelektualnie nabrały wiary w siebi i w swoje umiejętności a także otworzyli się na otaczający świat.
Myślą przewodnią tegorocznego pleneru było hasło ,,Gdy poczujesz sztukę dojdziesz dokąd zechcesz…”. To tu niepełnosprawni twórcy mięli możliwość wyrażenia własnych zamierzeń artystycznych. Piękno przyrody pokazane przez osoby niepełnosprawne zawsze ma szczególny wymiar. Powstałe tu dzieła do efekt pracy niepełnosprawnego twórcy, wspieranego obecnością profesjonalnego artysty. Dzięki obcowaniu z drugą, twórczą osobą ukryte talenty osób niepełnosprawnych mogą się ujawnić i rozwijać, jednocześnie zaspokajając w nich potrzebę wyrażania uczuć – tak ważną w życiu każdego człowieka. Ogromnie ważny jest wymiar społeczny takiej współpracy, gdyż z jednej strony wzrasta aktywność własna niepełnosprawnych i ich rodzin, z drugiej strony zaś wpływa na obniżenie stopnia izolacji społecznej niepełnosprawnych.
Bliski kontakt z niepełnosprawnym artystą osób nie związanych z tym środowiskiem, obniża poziom stereotypów i uprzedzeń wobec nich, bo oto okazuje się, że niepełnosprawny może mieć własne zainteresowania, wyobraźnię, talent, styl.
Poprzez wzajemny kontakt tych dwóch grup w przepięknym, malowniczym miejscu jakim jest Dworek Osiecki możliwe jest wzajemne obdarowywanie siebie swoimi wrażeniami, mobilizowanie się do współdziałania i wspierania, a tym samym zmniejszania barier dzielących te grupy oraz zawiązywanie bliższych kontaktów.
Takie zetknięcie z drugim artystą jest ponadto okazją do poszerzenia wiedzy na temat różnych technik artystycznych, a także kultur innych narodów.
W pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie niezmiernie ważne jest dążenie do ich coraz większej samodzielności. Może się to odbywać tylko przez stworzenie szansy do sprawdzenia się poza domem. Kształtuje się dzięki temu prawidłowe nawyki w zakresie samoobsługi dotyczące toalety, spożywania posiłków czy samodzielnego ubierania się. Wyjazd poza mury własnego domu, nieobecność rodzica, zmusza do samodzielnego podejmowania decyzji dotyczących własnej osoby oraz wyboru formy spędzania czasu. Możliwość samodecydowania, odczuwania odpowiedzialności za siebie samego powoduje, że niepełnosprawny może wreszcie czuć się dorosłym, pełnoprawnym, ważnym. Taki trening samodzielności to jeden z wielu, lecz niezmiernie ważny czynnik w długim procesie rewalidacji osób niepełnosprawnych.
W naszym społeczeństwie, coraz powszechniejsza jest świadomość, że usamodzielnianie i integracja osób niepełnosprawnych z resztą społeczeństwa nie jest proste, że integracja nie jest wyłącznie pożądanym stanem społecznym, ale i procesem wymagającym przygotowania zarówno ogółu społeczeństwa, ale i osób niepełnosprawnych. Plener jest kolejnym krokiem do zmiany świadomości i postaw osób pełnosprawnych w stosunku do niepełnosprawnych oraz poprzez swój artystyczny charakter stanowi idealne miejsce do integracji społecznej ze środowiskiem ludzi zdrowych.
Głównym zamierzeniem, które nam przyświeca jest zaznaczenie współistnienia w świecie artystycznym osób sprawnych, jakże wrażliwych oraz otwartych na sztukę osób z niepełnosprawnością. Od wielu lat we współistnieniu pomaga nam szerokie grono przyjaciół – artystów plastyków, którzy bezinteresownie udzielają cennych wskazówek niezbędnych dla tworzenia dzieł wyjątkowych, pobudzając wyobraźnię i uwrażliwiając na otaczający świat.
Sztuka pełni bardzo ważną funkcję w życiu osób niepełnosprawnych. Dzięki temu, że zaczęli malować czy rzeźbić, nabrali wiary w siebie, otworzyli się na otaczający świat, zaczęli mówić. Ich obrazy są pełne światła i kolorów. A tym, co najczęściej komunikują światu, jest przyjaźń i radość.
Honorowy patronat nad plenerem objęli prezydent Koszalina Piotr Jedliński oraz starosta powiatu koszalińskiego Roman Szewczyk.
Grzegorz Łakomiec
Instruktor Terapii Zajęciowej
fot. PSOUU Koszalin
