Brak możliwości sprzeciwu dotyczącego czasu pracy osób niepełnosprawnych

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta sprzeciw od orzeczenia lub opinii lekarza może wnieść pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, pacjentem jest osoba zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny. Tym samym sprzeciw może złożyć jedynie osoba, która w relacji z lekarzem wystawiającym opinię lub orzeczenie ma status pacjenta.

Rzecznik Praw Pacjenta podkreśla, że status pacjenta jest ściśle związany z procesem leczniczym, a więc procesem mającym na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawę stanu jego zdrowia. Relacja osoby niepełnosprawnej posiadającej znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności wobec lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie jest relacją, w której osoba niepełnosprawna posiada status pacjenta. Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników nie bierze udziału w procesie leczniczym pacjenta. Lekarz ten przeprowadza badania profilaktyczne pracowników (wstępne, okresowe, kontrolne), stwierdzając zdolność pracownika do pracy na danym stanowisku.

Dodatkowo, aby skutecznie skorzystać z prawa do sprzeciwu, należy go uzasadnić tzn. wskazać przepis prawa, z którego wynikają prawa bądź obowiązki pacjenta. Natomiast opinia lekarska dotycząca czasu pracy osoby niepełnosprawnej rzutuje na jej prawa i obowiązki jako pracownika, a nie prawa i obowiązki jako pacjenta.

Info: Rzecznik Praw Pacjenta