Prawa osób internowanych w szpitalach psychiatrycznych

Rzecznik uważa, że osoby, które ze względu na niepoczytalność nie mogą odpowiadać karnie za swoje czyny i trafiły do szpitali psychiatrycznych mają zróżnicowane prawa, określane przez wewnętrzne regulaminy tych placówek.

Jest to wynikiem luk prawnych w kodeksie karnym wykonawczym, który określa prawa lub ich ograniczenia osób internowanych bardzo wąsko. W zakładach psychiatrycznych o podstawowym zabezpieczeniu przepisy kkw odnoszą się jedynie do możliwości zezwolenia na czasowy pobyt internowanych poza zakładem pod opieką członka rodziny. Zaś w przypadku zakładów o wzmocnionym i maksymalnym poziomie zabezpieczanie, kkw zawiera przepisy dot. kontroli przedmiotów posiadanych przez sprawców i pomieszczeń w których przebywają, a odwiedziny mogą się odbywać tylko za zgodą kierowników zakładów.

Rzecznik zauważa, że dyrektorzy zakładów psychiatrycznych określają zasady życia internowanych w regulaminach wewnętrznych co powoduje, że osoby internowane dysponują różnymi prawami i obowiązkami, w zależności od indywidualnego podejścia kierujących tymi placówkami.

Według rzecznika zgodnie z wymogami konstytucji to przepisy rangi ustawy mają określać prawa, ich ograniczenia oraz obowiązki osób, wobec których orzeczono środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym. Postuluje on uregulowanie ustawą kwestii związanych m.in. z monitoringiem wizyjnym, kontrolami rzeczy i kontroli osobistej, kontrolą korespondencji i zawartości korespondencji, widzeniami na terenie i poza terenem zakładu, badaniami na zawartość substancji psychoaktywnych i alkoholu, korzystania z aparatu telefonicznego i Internetu, posiadania sprzętu audiowizualnego, kontroli zawartości paczek, korzystania z odzieży, dokonywania zakupów, poddania się koniecznym zabiegom higienicznym i posiadania przedmiotów niebezpiecznych.

Łuk

Data publikacji: 17.04.2019 r.