Choroba zwyrodnieniowa stawów
Choroba zwyrodnieniowa jest najczęstszą chorobą stawów w starzejącym się społeczeństwie. Wiąże się z bólem i niepełnosprawnością, stanowiąc ważny problem medyczny, społeczny i ekonomiczny. Jednak wiedza na jej temat jest wciąż niewystarczająca.
44 proc. kobiet biorących udział w badaniu wskazało, że nie wie na czym polega choroba zwyrodnieniowa stawów, a niewiele więcej niż co piąta badana zna wszystkie czynniki, które są głównymi przyczynami choroby. 21 października w ramach programu Zdrowa ONA odbyła się online konferencja prasowa, w której czasie w gronie ekspertów omówiono najważniejsze aspekty tej choroby.
Czym jest ChZS? Przyczyny, statystyki.
– Choroba zwyrodnieniowa stawów jest jedną z najczęstszych chorób występujących po 50 r. ż., prowadzącą w konsekwencji do niepełnosprawności (w jej wyniku na świecie ponad 17 mln osób rocznie traci sprawność). W 2018 r. choroba zwyrodnieniowa stawów została zakwalifikowana przez FDA do grona chorób ciężkich. Najczęstszym problemem, z którym zgłaszają się pacjenci, są dolegliwości bólowe i upośledzenie funkcji narządu ruchu. Proces chorobowy ma charakter przewlekły i często obejmuje wiele stawów (najczęściej są to: staw kolanowy, biodrowy, stawy rąk, stóp lub kręgosłupa). Do charakterystycznych objawów należą: ból, krótkotrwała sztywność, zwłaszcza na początku ruchu i przy zmianie pozycji ciała, bolesność przy dotyku, ograniczenie ruchomości stawów, trzeszczenia, a czasem nawet niestabilność stawu lub obrzęki – stwierdziła prof. dr hab. med. Anna Kuryliszyn-Moskal, reumatolog, ekspertka programu Zdrowa ONA.
– Do czynników ryzyka należą: wiek, płeć żeńska, podłoże genetyczne, a także wpływ środowiska (m.in. mała aktywność fizyczna, przeciążenia stawów, dieta, palenie papierosów). Istotnym problemem klinicznym jest fakt, iż choroba początkowo przebiega bezobjawowo, pomimo obecności zmian radiologicznych – powiedziała prof. Kuryliszyn-Moskal.
Objawy ChZS, kiedy należy zgłosić się do lekarza?
– Do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu powinny poza bólem stawu skłonić nas, takie objawy jak jego obrzęk, zaczerwienienie lub ocieplenie, odczucie porannej sztywności stawów, która mija po wykonaniu prostych ruchów, dotkliwy ból odczuwany szczególnie w nocy, problemy z zaśnięciem oraz objawy ogólne, takie jak: apatia, brak apetytu, chudnięcie – tłumaczył prof. dr hab. n. med. Jarosław Drobnik, internista. – Podczas rozpoznania lekarz na pewno będzie chciał się dowiedzieć od jakiego czasu ból stawów jest odczuwalny, w jakich sytuacjach pacjentowi towarzyszy najbardziej dotkliwy ból oraz czy poza bólem pojawiły się inne dolegliwości. Ważne jest również by powiedzieć, co było przyczyną bólu, bo być może to efekt przeciążenia wynikającego z pracy, uprawianego sportu, itp.
Prof. J. Drobnik, ekspert programu Zdrowa ONA przestrzegał, że nie powinno się na własną rękę rozpoczynać leczenia dostępnymi bez recepty środkami przeciwbólowymi „na wszystkie dolegliwości”. – Konsultacja z lekarzem czy farmaceutą (w przypadku leków bez recepty) pomoże pacjentowi dobrać lek na bóle kostno-stawowe i mięśniowe. Wielokrotnie osoby chore zamiast zgłosić się do lekarza korzystają z niesprawdzonych alternatywnych metod, które nic nie wnoszą, a tylko opóźniają rozpoczęcie właściwego leczenia – dodał profesor.
Leczenie i profilaktyka ChZS
Jeśli mamy do czynienia z dość zaawansowanymi zmianami w stawach, jako pierwsze stosuje się leki przeciwbólowe, które mają zwalczyć dotkliwy i uniemożliwiający normalne funkcjonowanie ból. W okresach zaostrzeń przepisuje się lek z grupy NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Niektóre z nich mają działanie chondroprotekcyjne (pozytywnie wpływające na chrząstkę stawową).
Chcąc uzyskać zadowalające efekty terapii, poza przyjmowaniem leków przepisanych przez lekarza, należy starannie stosować się do również do zaleceń niefarmakologicznych. Są to: regularna aktywność fizyczna (zestaw ćwiczeń powinien zostać indywidualnie przygotowany przez fizjoterapeutę i dostosowany do potrzeb pacjenta), nieprzeciążanie stawów (unikanie intensywnej pracy fizycznej, podnoszenia ciężkich przedmiotów, itp.), odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne (obuwie, wkładki korekcyjne, sprzęt ułatwiający poruszanie się) i dbanie o odpowiednią masę ciała.
– Coraz większą uwagę przywiązuje się do regularnego kontaktu pacjenta z profesjonalistami zdrowia, szczególnie z fizjoterapeutą, psychologiem, pracownikiem socjalnym oraz udział w grupach wsparcia. W zaawansowanych stadiach choroby zalecane jest postępowanie operacyjne. Ważnym celem jest leczenie przeciwbólowe oraz poprawa funkcji stawów i jakości życia pacjentów – tłumaczyła prof. Anna Kuryliszyn-Moskal.
Dr Paweł Olszewski, ortopeda, także ekspert programu Zdrowa ONA dodał: – Z ortopedycznego punktu widzenia leczenie zmian zwyrodnieniowych dzielimy na operacyjne i nieoperacyjne. Wybór sposobu leczenia zależy od stopnia zaawansowania zmian chorobowych i poziomu oczekiwań pacjenta. Leczenie nieoperacyjne możemy stosować w profilaktyce wystąpienia zwyrodnień u pacjentów bezobjawowych, w przypadku słabego lub umiarkowanego nasilenia dolegliwości, jako uzupełnienie leczenia operacyjnego, jak również u pacjentów, u których operacja jest przeciwwskazana lub niemożliwa.
W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów możemy mówić o postępowaniu profilaktycznym, które pozwala zredukować czynniki mogące mieć wpływ na powstanie choroby.
– Pierwszą rzeczą jaką możemy zrobić to już od dzieciństwa zwracać uwagę na wady postawy, takie jak nadmierna lordoza czy kifoza lub boczne skrzywienia skolioza, stopy płasko-koślawe czy też koślawe kolana i podejmować odpowiednie działania korygujące, czyli takie jak: ćwiczenia korekcyjne oraz korzystanie ze sprzętów ortopedycznych np. wkładek czy obuwia korekcyjnego – wyjaśniał dr P. Olszewski. – Ważnym aspektem jest też zachowanie odpowiedniej diety, pozwalającej utrzymać właściwą masę ciała i zapobiec przeciążaniu stawów. Zaleca się również codzienną aktywność fizyczną, w tym m.in. ćwiczenia aerobowe, czyli takie, które trwają około 20-30 min., są jednostajne i angażują wiele odcinków naszego ciała oraz ćwiczenia skierowane na konkretne grupy mięśni w celu ich wzmocnienia, oraz utrzymania odpowiedniej długości i elastyczności. Można również uprawiać sporty, które nie powodują dużych przeciążeń stawów, czyli takie jak pływanie, bieganie, po miękkim podłożu i w odpowiednim obuwiu, jazda na rowerze. Niezwykle istotne jest też leczenie wszelkich urazów, zwichnięć czy złamań, które zaniedbane prędzej czy później dadzą o sobie znać – podkreślił dr Olszewski.
Info: Program Zdrowa ONA, oprac. IKa
Data publikacji: 23.10.2020 r.
