Racjonalizacja opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona
Raport pt. „Choroba Parkinsona – analiza kosztów ekonomicznych i społecznych" przygotowany przez Uczelnię Łazarskiego przedstawia dane umożliwiające ocenę opieki nad pacjentami z tą chorobą w Polsce.
Opiekę medyczną nad osobami z chorobą Parkinsona w miejscu ich zamieszkania sprawują i koordynują lekarze POZ. W sytuacji, gdy zaistnieje konieczność dalszych badań i konsultacji specjalistycznych, leczenie jest prowadzone w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w poradni neurologicznej.
Chorzy mają też zapewniony dostęp do leczenia szpitalnego m.in. w oddziałach neurologii, chorób wewnętrznych oraz geriatrii. W jego ramach na oddziale neurochirurgii dla chorych dostępne były procedury wszczepienia stymulatora struktur głębokich mózgu (DBS) oraz wymiany generatora do stymulacji struktur głębokich mózgu.
W 2013 r. najwięcej hospitalizacji w ramach rozpoznania choroby Parkinsona w grupie A03 – wszczepienie stymulatora struktur głębokich mózgu, zostało zrealizowanych w województwach: mazowieckim, lubelskim i pomorskim. Najmniejsza ich liczba została rozliczona w województwie warmińsko-mazurskim i podlaskim. Hospitalizacje w tej grupie były możliwe w 11 województwach, w pięciu pozostałych pacjenci nie mają dostępu do tego świadczenia.
Wartość kontraktów na hospitalizację w ramach rozpoznania G20 w grupie A03 była bardzo zróżnicowana regionalnie, regionalne oddziały NFZ różnie wyceniały także świadczenia. Średnia wartość punktu rozliczeniowego AOS w zakresie neurologii była najwyższa w woj. mazowieckim, a najniższa w woj. pomorskim.
Na podstawie analizy wartości kontraktów AOS w zakresie neurologii w 2014 r. w przeliczeniu per capita, widoczne są kolejne różnice regionalne, a co za tym idzie – różny dostęp do świadczeń. Najwięcej na mieszkańca przeznaczył OW NFZ śląski, a najmniej warmińsko-mazurski.
W 2012 r. liczba osób ubezpieczonych w ZUS, którym choć raz w ciągu roku wystawiono zaświadczenie lekarskie z tytułu choroby Parkinsona wyniosła 0,8 tys., a przeciętna absencja chorobowa skumulowana przypadająca na 1 osobę wyniosła 52,31 dni. Wśród osób ubezpieczonych w ZUS, którym wystawiono zaświadczenie lekarskie z tytułu choroby Parkinsona 62,5 proc. stanowili mężczyźni.
Instytut Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego na podstawie analiz statystycznych rekomenduje następujące rozwiązania systemowe, dotyczące optymalnego finansowania leczenia pacjentów z chorobą Parkinsona:
1. Opracowanie przez ministra zdrowia, we współpracy z lekarzami i ekspertami ochrony zdrowia, długofalowej strategii pod nazwą „Kompleksowa diagnostyka, leczenie i rehabilitacja pacjentów z chorobą Parkinsona w Polsce”. Powinna być ona nowym narzędziem kształtowania i realizacji polityki zdrowotnej państwa w zakresie opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona. W strategii powinny zostać określone cele i przewidywane korzyści zdrowotne, w szczególności: zapewnienie równego dostępu do świadczeń i wyznaczenie optymalnego modelu standardowej terapii.
2. Wprowadzenie nowego typu świadczenia: kompleksowa ambulatoryjna opieka specjalistyczna nad pacjentem z chorobą Parkinsona (KAOSChP), wzorem już funkcjonujących rozwiązań, jak np. w leczeniu cukrzycy. Nowe świadczenie zapewni kompleksową diagnostykę i leczenie pacjentów w ramach poradni specjalistycznych. Poprawi także dostępność do opieki specjalistycznej dla pacjentów z chorobą Parkinsona. Rozwiązanie to może znacząco zmniejszyć wydatki NFZ w rodzaju lecznictwo szpitalne, związane z hospitalizacją pacjentów.
3. Stworzenie modelu kompleksowej rehabilitacji pacjentów z chorobą Parkinsona, która poprawi jakość leczenia oraz znacząco zmniejszy wydatki NFZ związane z hospitalizacją pacjentów.
4. Opracowanie ,,mapy potrzeb zdrowotnych w zakresie leczenia zabiegowego choroby Parkinsona”, przy uwzględnieniu zróżnicowania w zakresie wskaźników epidemiologicznych w poszczególnych regionach.
Oprac. em
Data publikacji: 29.09.2014 r.
