Tango pomaga pacjentom z parkinsonem
Zajęcia z tanga argentyńskiego mogą mieć korzystny wpływ na funkcjonowanie osób z chorobą Parkinsona - wynika z najnowszego badania przeprowadzonego przez naukowców z Kanady. Artykuł na ten temat pojawił się w czasopiśmie „Complementary Therapies in Medicine".
Autorami pracy są badacze z Uniwersytetu McGill w Montrealu. Ich celem była analiza zmian w zdolnościach motorycznych oraz psychicznych pacjentów z chorobą Parkinsona po odbyciu 12-tygodniowego kursu tanga.
W badaniu oceniano, czy aktywność społeczna lub/i fizyczna związana z zajęciami muzyczno-tanecznymi (takimi jak kurs tanga) ma jakąś wartość terapeutyczną dla pacjentów z parkinsonem. I to zarówno pacjentów cierpiących z powodu dysfunkcji motorycznych: drżenia i sztywności mięśni czy zaburzeń chodu, jak również z powodu objawów niemotorycznych: depresji, przemęczenia, zaburzeń funkcji poznawczych i otępienia.
Do eksperymentu zakwalifikowano 40 mężczyzn i kobiet z idiopatyczną chorobą Parkinsona, będących pacjentami Kliniki Zaburzeń Ruchu w McGill University Health Centre. Połowa z nich uczestniczyła w zajęciach tanga prowadzonych przez dwóch profesjonalnych instruktorów tańca. Druga połowa, nie uczestnicząca w żadnych zajęciach ruchowych, stanowiła grupę kontrolną.
Okazało się, że tango znacząco poprawiło równowagę u osób z chorobą Parkinsona oraz nieznacznie zmniejszyło ogólne uczucie zmęczenia i usprawniło procesy poznawcze pacjentów. Zajęcia miały także bardzo pozytywny wpływ na samopoczucie chorych i sprawiały im dużą satysfakcję. Nie dostrzeżono natomiast żadnego wpływu tańca na zaburzenia funkcji motorycznych badanych osób.
– Dzięki rozlicznym, wcześniejszym badaniom wiemy, że regularna aktywność fizyczna wiąże się z niższym ryzykiem rozwoju choroby Parkinsona, co może sugerować potencjalną rolę ćwiczeń w spowalnianiu progresji tej choroby – mówi dr Silvia Rios Romenets, główna autorka pracy. – Nam udało się to potwierdzić: tango przyczyniło się do znacznej poprawy równowagi i sprawności fizycznej uczestników naszego badania oraz miało pozytywny wpływ na ich podejście do terapii. Ale to nie wszystko. Zauważyliśmy też pewne korzyści w zakresie funkcji poznawczych pacjentów i zmniejszenie poziomu ich ogólnego zmęczenia.
Jak tłumaczy specjalistka, tango argentyńskie to szczególny rodzaj aktywności, który wymaga wykonywania specyficznych kroków i rytmicznego poruszania się w przód i w tył. Może to być szczególnie pomocne w terapii zaburzeń chodu i przeciwdziałaniu upadkom. Ponadto tango jest swoistą gimnastyką dla umysłu – włączenie nowo poznanych kroków do wcześniejszych układów, poruszanie się w rytm muzyki czy manewrowanie wokół innych osób na parkiecie wymaga dużego zaangażowania pamięci roboczej, uwagi i wielozadaniowości.
„Według naszych szacunków, wielu pacjentów z chorobą Parkinsona unika ćwiczeń fizycznych. Ponad połowa z nich nie zażywa zalecanej dziennej dawki ruchu. Większość proponowanych ćwiczeń powoduje ich zniechęcenie. Rozwiązaniem mogą być zajęcia tanga” – uważają autorzy pracy.
Jak tłumaczą, istnieje ścisły związek pomiędzy muzyką a układem dopaminergicznym w mózgu. Ten ostatni jest zaś jednym z kluczowych elementów warunkujących nasze zachowanie. „Dlatego właśnie połączenie muzyki i ćwiczeń, jak ma to miejsce np. w przypadku tanga, może skutecznie zwiększyć radość życia, zaangażowanie i poprawić nastrój ludzi chorych na parkinsona, a także stymulować ich procesy poznawcze. Wydaje się, że pozytywny wpływ na kondycję pacjentów mogą mieć również interakcje społeczne i wsparcie grupy, którego doświadcza się podczas tańca” – podkreślają. (PAP)
kap/ agt/
Data publikacji: 20.04.2015 r.
