Igor Sikorski Sportowcem 2018 roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego

W roku olimpijskim Igor Sikorski był jedynym paraolimpijczykiem, który sięgnął po medal podczas igrzysk, dlatego można się było takiej decyzji spodziewać. Brąz zdobyty w slalomie gigancie był dodatkowo „na wagę złota”: był to pierwszy medal w narciarstwie alpejskim od 30 lat, po drugie pierwszy od igrzysk w Vancover, ponieważ w Soczi skromnej reprezentacji paraolimpijczyków nie udało się stanąć na podium.

Dla Sikorskiego statuetka Czempiona obok brązowego krążka przywiezionego z Korei jest szczególną nagrodą. Gala Mistrzów Sportu jest bowiem takim wydarzeniem, w jakim chciałby wziąć udział każdy sportowiec. Zdobycie statuetki to marzenie, które nie spełnia się wszystkim.

– Dziękuję Ministerstwu Sportu i przede wszystkim ministrowi Witoldowi Bańce. Nie byłoby tego sukcesu także, gdyby nie „team” i trener Peter Matiasko. I życzę miłego wieczoru.-powiedział tuż po odebraniu statuetki.

Sikorski, który stracił sprawność w wyniku upadku z wysokości blisko 11 lat temu jest jednym z najbardziej znanych parasportowców w naszym kraju. Startuje na siedząco (grupa LW 11) i ściga się na jednej narcie zwanej monoski. Jego motto życiowe Przyszłość zaczyna się teraz od lat jest niezmienne.

– Czuję się doceniony przez tę nagrodę. To znaczy, że moje sukcesy zostały zauważone. Motywuje mnie do dalszej pracy. Jestem coraz dalej i będę szedł, jeszcze szedł w górę, bo czuję, że mogę.

Statuetkę Igorowi Sikorskiemu wręczyła dyrektor programowa Telewizji Polsat Nina Terentiew oraz Joanna Mazur z przewodnikiem Michałem Stawickim, ubiegłoroczni zdobywcy tytułu. Joanna Mazur podkreśliła, że polska reprezentacja lekkoatletów wygrała klasyfikację medalową podczas Paralekkoatletycznych Mistrzostw Europy w Berlinie. Najważniejsza jest jednak impreza czterolecia.

– Upór, ciężka praca i determinacja dała Igorowi medal – dodała Mazur.

Swojego zadowolenia nie krył także Łukasz Szeliga, prezes Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Szeliga w przeszłości startował bowiem w igrzyskach paraolimpijskich właśnie w narciarstwie alpejskim i był także trenerem Sikorskiego na początku jego kariery.

– Niewielu ludzi dawało szansę Polakom, że po zmianach w Turynie, czyli połączeniu grup sprawności nasz rodak będzie miał szanse na podium. Byli tacy, którzy mówili, że nigdy się to nie stanie. Igor temu zaprzeczył swoją ciężką pracą, realizacją planów treningowych, które otrzymywał i udało mu się zmienić alpejską geografię. Przegląd Sportowy to zauważył i jest to w pełni zrozumiałe biorąc pod uwagę także sukcesy, których autorami są inni paraolimpijczycy.

Redakcja Przeglądu Sportowego do tytułu najlepszego sportowca z niepełnosprawnością wytypowała troje zawodników. Oprócz Igora Sikorskiego wybrano dwoje lekkoatletów: Lucynę Kornobys i Michała Kotkowskiego.

Lucyna Kornobys (Start Wrocław), srebrna medalistka w pchnięciu kulą igrzysk paraolimpijskich w Rio de Janeiro może śmiało powiedzieć, że rok 2018 był jej rokiem rekordów i tytułów. 3 złota na World Games w Hiszpanii (3 rekordy świata) oraz 2 podczas Paralekkoatletycznych Mistrzostw Europy w Berlinie (w kuli i w oszczepie). Kornobys wielokrotnie w minionym roku pobijała „życiówki” i została uznana najlepszą lekkoatletką podczas Gali „Złote Kolce”.

– Medal paraolimpijski jest dużo ważniejszy więc Igor wygrał zasłużenie, ale dla mnie sama nominacja jest ogromnym wyróżnieniem. To pokazuje, że nasze zmagania na arenie krajowej i międzynarodowej są zauważane. Ten rok był dla mnie mega ważny, choć ciężki. Wielu sportowców chciałoby go zakończyć z takimi wynikami jak ja. Teraz dla mnie celem są listopadowe Mistrzostwa Świata w Dubaju i zdobycie kwalifikacji do Tokio. Czy marzy mi się medal podczas igrzysk w Japonii? Oczywiście, jakikolwiek, ale najbardziej chciałabym zdobyć złoto.

Michał Kotkowski (Start Poznań) to z kolei wschodząca gwiazda polskiej paralekkoatletyki. Trzykrotny medalista berlińskich Mistrzostw Europy (w tym złoto na 100 i 400 m) nie ukrywa, że jego idolem jest Adam Kszczot. Jak przyznaje on jest silą napędową jego sukcesów – sukcesów, które mają zmienić myślenie o osobach z porażeniem mózgowym. Niewątpliwie zmieniają, bo oprócz sportowych sukcesów, zaledwie dwudziestoletni Kotkowski, który przez 16 lat uprawiał pływanie początkowo w ramach rehabilitacji, później wyczynowo, wygląda jak amerykańska gwiazda filmowa. Nominacja była jednak wielkim zaskoczeniem.

– W ogóle się nie spodziewałem, że wezmę udział w takim wydarzeniu. „Lekką” trenuję tylko trzy lata. Nominacja bardzo mnie motywuje. Również otwiera mi bramki na ewentualnych sponsorów. Będę trenował tak ciężko jak się da i zbierał najlepsze wyniki. Mój cel numer 1 to paralekkoatletyczne mistrzostwa świata w Dubaju i 400 m. Oczywiście chcę zdobyć złoto.

Pierwsza edycja Plebiscytu Przeglądu Sportowego przeprowadzona została w 1926 roku. W 1988 roku Arkadiusz Pawłowski, pływak, paraolimpijczyk, otrzymał tytuł Honorowy Sportowiec Roku. Kategoria Najlepszy Sportowiec Niepełnosprawny przyznawana jest od 2004 roku. Pierwszą statuetkę Czempiona odebrał wówczas Tomasz Blatkiewicz.

Dotychczasowi laureaci:
2017 – Joanna Mazur z przewodnikiem Michałem Stawickim (lekkoatletyka)
2016 – Natalia Partyka (tenis stołowy)
2015 – Bartosz Tyszkowski (lekkoatletyka)
2014 – Renata Kałuża (kolarstwo szosowe)
2013 – Mateusz Michalski (lekkoatletyka)
2012 – Rafał Wilk (kolarstwo szosowe)
2011 – tytuł nie został przyznany
2010 – tytuł nie został przyznany
2009 – Natalia Partyka (tenis stołowy)
2008 – Natalia Partyka (tenis stołowy)/Katarzyna Pawlik (pływanie)
2007 – Natalia Partyka (tenis stołowy)
2006 – Katarzyna Rogowiec (narciarstwo biegowe)
2005 – Tomasz Hamerlak (lekkoatletyka)
2004 – Tomasz Blatkiewicz (lekkoatletyka)

Paulina Malinowska-Kowalczyk, fot. Bartłomiej Zborowski / PKPar
Data publikacji: 07.01.2018 r.