Senat wprowadził 76 poprawek do projektu ustawy o świadczeniu wspierającym dla OzN

22 czerwca 2023 r. zakończyło się 63. posiedzenie Senatu, podczas którego rozpatrzono 18 ustaw, w tym projekt rządowy ustawy o świadczeniu wspierającym  dla OzN. Wysoka Izba wprowadziła w nim 76 poprawek. Senatorowie zmodyfikowali m.in. zasady ustalania wysokości świadczenia wspierającego przez obniżenie progu punktowego z 70 do 50 punktów oraz zwiększają wartości procentowe w odniesieniu do renty socjalnej, dzięki czemu będzie można uzyskać wyższe świadczenie.

Na podstawie senackich poprawek kobieta, która ukończyła 16 lat i zawarła związek małżeński, przez co stała się osobą pełnoletnią, otrzyma prawo do świadczenia wspierającego.

Senat opowiedział się też za uzupełnieniem zasad ustalania potrzeby wsparcia przez wskazanie dodatkowych czynników, które powinny być brane pod uwagę, w szczególności bólu i dyskomfortu przy wykonywaniu określonych czynności przez osobę wymagającą wsparcia.

Kolejne zmiany umożliwiają uzyskanie prawa do świadczenia wspierającego przez osoby umieszczone w domu pomocy społecznej, w rodzinnym domu pomocy, zakładzie opiekuńczo–leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, zakładzie karnym, zakładzie poprawczym, areszcie śledczym albo schronisku dla nieletnich. Jednocześnie poprawki przesądzają, że w czasie pobytu w danej placówce świadczenie wspierające nie będzie wypłacane.

Senatorowie wskazali w ustawie konkretne obszary codziennego funkcjonowania, które będą brane pod uwagę przy ustalaniu poziomu potrzeby wsparcia.

Inna senacka zmiana umożliwia uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego przez małżonków osób, na których ciąży obowiązek alimentacyjny względem osoby wymagającej wsparcia, jeśli wspólnie gospodarują i zamieszkują z osobą wymagającą takiego wsparcia. Zdecydowano też, że opiekun takiej osoby będzie mógł zachować świadczenie pielęgnacyjne przez 2 miesiące po miesiącu, w którym nastąpi jej zgon.

Senatorowie zdecydowali ponadto, że osoba, która nie podejmie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ze względu na potrzebę udzielania wsparcia osobie uprawnionej do świadczenia wspierającego, będzie uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych przez 365 dni.

Ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego upoważniono do określenia w rozporządzeniu wag dla poszczególnych obszarów codziennego funkcjonowania i kategorii w nich się znajdujących, z uwzględnieniem zróżnicowania wag w zależności od tego, w ilu i jakich obszarach osoba z niepełnością potrzebuje wsparcia. Ponadto wskazano, że podczas oceny codziennego funkcjonowania obligatoryjnie należy wziąć pod uwagę wyniki kwestionariusza samooceny trudności w zakresie wykonywania określonych czynności.

Senat wyeliminował też przepisy niezwiązane z zakresem ustawy. Chodzi m.in. o rozwiązania dotyczące małego ZUS-u plus. Ustawa o świadczeniu wspierającym tworzy rodzaj wsparcia dla osób niepełnosprawnych, służącego częściowemu pokryciu wydatków związanych z zaspokojeniem szczególnych potrzeb życiowych tych osób. Określa warunki nabywania prawa do świadczenia wspierającego oraz zasady jego przyznawania i wypłacania.

Świadczenie wspierające będzie trafiało bezpośrednio do osób z niepełnosprawnościami w odróżnieniu od świadczeń opiekuńczych przeznaczonych dla opiekuna osoby wymagającej opieki.

Uprawnienie do świadczenia wspierającego oprze się na funkcjonalnej ocenie niepełnosprawności. Świadczenie ma przysługiwać osobie niepełnosprawnej od ukończenia 18. roku życia w wysokości 40–220 proc. renty socjalnej – w zależności od poziomu potrzeby wsparcia. Kwota świadczenia zostanie powiązana z wysokością renty socjalnej. Jej wysokość w 2023 r., po waloryzacji, to 1588,44 zł miesięcznie brutto.

Decyzje ustalające poziom potrzeby wsparcia będą wydawane przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności na wniosek osób niepełnosprawnych.

Przy wyliczaniu punktów pod uwagę będzie brana m.in. zdolność danej osoby do samodzielnego wykonywania określonych czynności lub zadań związanych z codziennym funkcjonowaniem, jej wiek.

Ustawa rozwiązuje także problem łączenia pracy zarobkowej przez opiekunów ze świadczeniem pielęgnacyjnym. Zostanie utrzymane świadczenie pielęgnacyjne dla opiekunów osób niepełnosprawnych w wieku 0–18 lat, wprowadzona zmiana umożliwi opiekunom pracę bez ograniczeń.

Świadczenie to ma przysługiwać na każde dziecko niepełnosprawne w rodzinie.

Teraz projekt tej ustawy trafi ponownie do Sejmu.

Info: senat.gov.pl, oprac. rhr/, fot. Łukasz Kamiński / Kancelaria Senatu

Data publikacji: 23.06.2023 r.