Chorzy na cukrzycę: są nadzieje na poprawę opieki diabetologicznej

Według sekretarza Stowarzyszenia Edukacji Diabetologicznej (SED) Andrzeja Kozłowskiego byłby to bardzo ważny krok na drodze do poprawy opieki nad pacjentami z cukrzycą. – Edukacja diabetologiczna – m.in. na temat konieczności zmiany diety oraz regularnej aktywności fizycznej – zwiększa szansę pacjentów na uzyskanie kontroli choroby, a nawet na dłuższe życie bez groźnych powikłań cukrzycy – podkreśla.
Kozłowski zaznacza, że obecnie chorzy na cukrzycę nie mogą w większości przypadków liczyć na uzyskanie dostatecznej dawki informacji o swojej chorobie od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), m.in. dlatego, że lekarze sami nie mają tej wiedzy ani czasu, by ją przekazywać.

Zdaniem Szymona Chrostowskiego, prezesa Fundacji Wygrajmy Zdrowie oraz inicjatora Obywatelskiego Porozumienia na rzecz Onkologii, lekarze POZ otrzymują też za mało pieniędzy na diagnozowanie, leczenie i prowadzenie pacjenta diabetologicznego.

– Gdy u mnie rozpoznano już dość zaawansowaną postać cukrzycy, byłem słabo wyedukowany. Aby dowiedzieć się więcej na temat choroby, musiałem poszukiwać informacji na własną rękę – podkreśla aktor Dariusz Gnatowski, założyciel Fundacji „Wstańmy razem. Aktywna rehabilitacja”. Jednym z jej podstawowych celów jest edukowanie na temat cukrzycy.

Prezes SED Beata Stepanow zwraca uwagę, że zgodnie ze sprawozdaniem centrum kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych na grudzień 2013 r. w Polsce mamy ok. 1700 edukatorów diabetologicznych. – Ich wiedza nie jest jednak dostatecznie wykorzystana – podkreśla.
Według Stepanow obecnie edukatorzy ds. diabetologii wykonują swoje zadania w ramach podstawowego zatrudnienia, obok prowadzenia rejestracji pacjentów, konsultacji, zabiegów i innych czynności. Na edukację zostaje niewiele czasu. – Sytuacja zmieniłaby się, gdyby edukacja była wyodrębniona w koszyku świadczeń, a co za tym idzie, była dodatkowo wynagradzana – tłumaczy Stepanow.
Przypomina, że wyodrębnienie w koszyku świadczeń gwarantowanych diabetologicznej porady edukacyjnej, jako osobnej procedury, jest jednym z trzech głównych postulatów sformułowanych we wrześniu 2014 r. przez grupę roboczą ds. diabetologii. W jej skład, oprócz członków SED, wchodzą przedstawiciele organizacji pacjentów oraz specjaliści w zakresie ochrony zdrowia. Zgodnie z tym postulatem świadczenie edukacyjne byłoby realizowane przez edukatora ds. diabetologii dla pacjentów z nowo zdiagnozowaną cukrzycą.

W odpowiedzi na pytanie PAP o szanse na realizację postulatu rzecznik prasowy Ministerstwa Zdrowia Krzysztof Bąk potwierdził, że resort we współpracy z Narodowym Funduszem Zdrowia prowadzi prace analityczne oraz koncepcyjne dotyczące ewentualnego wprowadzenia „diabetologicznej porady edukacyjnej” do rozporządzenia „koszykowego” z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.

Stepanow przypomina, że drugim postulatem grupy roboczej ds. diabetologii jest poprawa dostępu chorych na cukrzycę do opieki wielospecjalistycznej poprzez wprowadzenie – wzorem onkologii – karty pacjenta diabetologicznego.

– Cukrzyca jest chorobą podstępną, a powikłania, do których prowadzi, to dramat dla pacjentów. Stąd podstawowe znacznie ma szybki dostęp do specjalistów – zaznacza Gnatowski. Ze względu na ryzyko powikłań ze strony różnych narządów pacjenci z cukrzycą wymagają konsultacji m.in. z kardiologiem, okulistą, nefrologiem, neurologiem czy chirurgiem.

W odpowiedzi przesłanej PAP rzecznik MZ podkreślił, że postulat dotyczący wydawania karty diabetologicznej, dokumentującej wszystkie zdarzenia medyczne związane z przebiegiem choroby, mógłby zostać spełniony w momencie wprowadzenia elektronicznej dokumentacji pacjenta (elektroniczna dokumentacja medyczna – EDM).
Bąk przypomniał, że w celu poprawy jakości opieki nad pacjentami z rozpoznaną cukrzycą NFZ wprowadził w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej produkt kontraktowy w postaci kompleksowej opieki nad pacjentem z cukrzycą (KAOS). Pozwala to objąć kompleksową opieką diabetologiczną pacjentów z cukrzycą typu 1, chore na cukrzycę dzieci i młodzież do 21 lat oraz inne osoby z cięższymi postaciami cukrzycy typu 2. W ramach KAOS mają oni zapewnione np. konsultacje okulistyczne, kardiologiczne, neurologiczne, a także konsultacje chirurgiczne w przypadku zaistnienia takiej konieczności.

Gnatowski zwraca uwagę, że chorzy na cukrzycę typu 2 wymagają indywidualizacji leczenia w zależności od etapu rozwoju cukrzycy, wieku, ogólnego stanu zdrowia i schorzeń dodatkowych. Dlatego trzecim postulatem grupy roboczej ds. diabetologii jest opracowanie standardów leczenia, które to uwzględnią. Zawierałyby one schemat edukacji, optymalny schemat leczenia z uwzględnieniem dostępu do nowoczesnych terapii oraz plan hospitalizacji. – Dzięki nim można będzie poprawić jakość i skuteczność terapii pacjentów z cukrzycą – podsumowuje Gnatowski. (PAP)

jjj/ mrt/

Data publikacji: 29.12.2014 r.