W apelu zwraca się uwagę przede wszystkim na ciągle zmniejszającą się pulę środków na zdrowie psychiczne i ich niewłaściwe wykorzystywanie. Eksperci podkreślali również potrzebę edukacji w zakresie zdrowia psychicznego nie tylko społeczeństwa, ale i lekarzy psychiatrów, którzy opowiadają się za najprostszym – azylowym modelem leczenia w dużych oddziałach psychiatrycznych, podczas gdy zdecydowanie lepsze wyniki przynosi terapia w małych oddziałach, tworzonych przy szpitalach ogólnych.
Ważne jest tworzenie i finansowanie środowiskowych systemów wsparcia, w których osoby z zaburzeniami psychicznymi po leczeniu szpitalnym mogą uzyskać pomoc terapeutów i mają większe szanse na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.
Do rozwiązania tych problemów ma przyczynić się Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego, który ma być realizowany w latach 2011-2015. Jego zasadniczym celem jest promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym. Chodzi także o zapewnienie osobom z takimi zaburzeniami dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej oraz innych form wsparcia i pomocy, które umożliwią im życie w rodzinie i społeczeństwie.
W programie założono również rozwój badań naukowych i tworzenie systemu informacji koniecznych do skutecznego zapobiegania zaburzeniom psychicznym.
Program jest realizowany przez ministrów: zdrowia, edukacji narodowej, pracy i polityki społecznej, nauki i szkolnictwa wyższego, sprawiedliwości, obrony narodowej oraz spraw wewnętrznych i administracji. W jego realizację mogą włączyć się także Narodowy Fundusz Zdrowia, samorządy, organizacje pozarządowe, kościoły.
Oprac. Jotka