Dokumentowanie szczególnych schorzeń po 1 stycznia 2011 r.

W art. 21 ust. 4 i 7, art. 22, art. 26a ust. 1b, art. 28 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 214, poz. 1407, z późn. zm.) jest mowa o osobach niepełnosprawnych o szczególnych schorzeniach.

W odniesieniu do schorzeń, o których mowa w:
· art. 21 ust. 4 ustawy (dotyczącym obniżania wymaganego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych),
· art. 22 ust. 1 ustawy (dotyczącym ustalania, czy pracodawca zalicza się do sprzedających uprawnionych do wystawiania ulg we wpłatach na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych) oraz w
· art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy (dotyczącym ustalenia struktury zatrudnienia dla potrzeb statusu zakładu pracy chronionej)
– ustawodawca nie wskazuje na sposób dokumentowania wystąpienia tych schorzeń.

Stosownie do dotychczasowej praktyki potwierdzonej orzecznictwem sądów administracyjnych (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 r., III SA/Wa 718/09).schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w art. 3, 4a, 5 lub 62 ustawy potwierdzającymi niepełnosprawność w rozumieniu ustawy, innymi orzeczeniami lub zaświadczeniami lekarskimi. Sytuacja ta nie uległa zmianie po 1 stycznia 2011 r., ponieważ zmiany odnoszące się do dokumentowania szczególnych schorzeń dotyczyły tylko art. 26a ust. 1b ustawy.

Natomiast sposób dokumentowania szczególnych schorzeń, o których mowa w art. 26a ust. 1b ustawy reguluje załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.). Zgodnie z objaśnieniem nr 8 do tego załącznika w odniesieniu do okresów sprawozdawczych przypadających od stycznia 2009 r. do grudnia 2010 r. włącznie osobami o szczególnych schorzeniach są osoby, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz osoby niewidome (schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w ustawie, innymi orzeczeniami lub zaświadczeniami lekarza specjalisty). W odniesieniu do okresów sprawozdawczych począwszy od stycznia 2011 r. osobami o szczególnych schorzeniach są osoby, w odniesieniu do których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję (schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w ustawie, lub innymi orzeczeniami), oraz osoby niewidome.

Info: MPiPS-BON

 

Udostępnij

Zachęcamy do zapisania się do Newslettera

Przeczytaj również