Insulinooporność powiązana z zaburzeniami płynności mowy u kobiet

Zdaniem autorów pracy – naukowców z Uniwersytetu w Turku w Finlandii – odkrycie to potwierdza, że oporność tkanek na insulinę, jak również sama cukrzyca typu 2, przyczyniają się do pogorszenia zdolności poznawczych, a przez to są czynnikiem ryzyka rozwoju demencji, w tym jej najpoważniejszej postaci, tj. choroby Alzheimera.

Insulinooporność polega na spadku wrażliwości tkanek (przede wszystkim mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej) na insulinę. W efekcie pobierają one mniej glukozy, a poziom tego cukru we krwi zaczyna rosnąć ponad normę. Pojawienie się insulinoporności jest czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2, ale też charakterystyczną cechą tej choroby.

Aby ocenić związek oporności na insulinę z pogorszeniem sprawności poznawczej, naukowcy pod kierunkiem dr Laury Ekblad przeprowadzili badanie wśród blisko 6 tys. kobiet i mężczyzn w wieku od 30 do 97 lat. Wszyscy przeszli testy sprawdzające różne funkcje poznawcze, takie jak zdolności pamięciowe, płynność mowy (uczestnicy badania mieli wymienić jak najwięcej nazw zwierząt w ciągu 60 sekund) oraz szybkość reakcji na różne bodźce. W analizie uwzględniono znane czynniki ryzyka rozwoju demencji, w tym wiek, wykształcenie, wskaźniki metaboliczne.

Okazało się, że u kobiet większa insulinooporność miała związek z większymi zaburzeniami płynności mowy. Nie zaobserwowano podobnej zależności u mężczyzn.

Większa oporność na insulinę była też związana z większymi trudnościami językowymi u osób, które nie miały wariantu genu APOE o nazwie epsilon 4, zwiększającego predyspozycje do zachorowania na alzheimera i ogólnie do szybszego rozwoju zaburzeń pamięci. Ponadto, osoby z większą insulinoopornością miały wolniejszy czas reakcji, niezależnie od płci.

„Wyniki naszych badań wskazują, że u kobiet insulinooporność może mieć bardziej negatywny wpływ na procesy poznawcze niż u panów” – komentuje dr Ekblad.

Naukowcy podkreślają, że badanie nie pozwala z całą pewnością ocenić, iż między insulinoopornością a zaburzeniami płynności mowy zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. Jego wyniki sugerują jednak, że pojawienie się oporności na insulinę może być wczesnym wskaźnikiem podwyższonego ryzyka demencji u kobiet.

Ich zdaniem ujawnione różnice między płciami mogą m.in. wynikać z tego, że powiązane z opornością na insulinę ubytki istoty białej w mózgu (widoczne w badaniach obrazowych jako tzw. hiperintensywne zmiany w istocie białej) częściej występują u kobiet niż u mężczyzn. Wcześniejsze badania wykazały, że ubytki w istocie białej odgrywają rolę w rozwoju choroby Alzheimera.

Zdaniem dr Ekblad istotne jest to, że insulinooporność często można wykryć na długo przed wystąpieniem cukrzycy typu 2. Umożliwia to wprowadzenie odpowiednich modyfikacji stylu życia, które mogą przeciwdziałać zarówno rozwojowi cukrzycy, jak i pogorszeniu zdolności poznawczych. (PAP)

jjj/ krf/
Data publikacji: 27.08.2015 r.