Czy inwestycje ze środków unijnych są dostosowane dla osób z niepełnosprawnością?

We współpracy trzech organizacji: Fundacji TUS, Fundacji Vis Maior i Polskiego Związku Głuchych Oddział łódzki, zaprojektowane zostały narzędzia badawcze, przeszkolono audytorów z różnych regionów Polski, którzy wykorzystując spójną metodologię sprawdzili dostępność wyselekcjonowanych inwestycji dla pięciu grup osób z niepełnosprawnościami: niewidomych, słabowidzących, głuchych, słabosłyszących i niesprawnych ruchowo.

W ramach audytu przebadano łącznie 148 obiektów (32 transportowych i 116 architektonicznych).

Aż 70 z analizowanych inwestycji architektonicznych (60 proc.) okazało się być zupełnie niedostępnymi dla osób z niepełnosprawnością ruchową a zaledwie 5 (5 proc.) jest dostosowanych w stopniu wysokim i bardzo wysokim dla grupy osób z takim rodzajem niepełnosprawności.

Zdecydowanie lepiej sytuacja przedstawia się, jeżeli chodzi o dostosowanie inwestycji do potrzeb osób niewidomych – tylko 10 inwestycji (9 proc.) nie jest dostosowanych do potrzeb tej grupy osób a pozostałe są dostosowane na poziomie podstawowym.
W przypadku osób słabowidzących 6 inwestycji (5 proc.) nie jest dostosowanych do potrzeb tej grupy, 1 (1 proc.) jest dostosowana na poziomie bardzo wysokim, 3 (3 proc.) na poziomie wysokim a pozostałe na poziomie podstawowym.

Jeżeli chodzi o dostosowanie badanych inwestycji do potrzeb osób głuchych – zaledwie 11 inwestycji (9 proc.) nie jest dostosowanych do ich potrzeb, ale nadal niewiele z nich jest dostosowanych w stopniu wysokim i bardzo wysokim dla grupy osób z takim rodzajem niepełnosprawności – 3 (3 proc.) inwestycji.
Z punktu widzenia dostosowań dla osób słabosłyszących 2 inwestycje (2 proc.) są dla nich niedostosowane, 1 (1 proc.) dostosowana jest na poziomie bardzo wysokim, 3 (2 proc.) na poziomie wysokim a pozostałe na poziomie podstawowym.

W ramach audytów kontroli inwestycji drogowych badano tabor kolejowy, tramwajowy i autobusowy, kładki dla pieszych, przejścia podziemne i naziemne, chodniki.
Inwestycje, ze względu na potrzeby każdej z grup, mogły być dostosowane na różnych poziomach: zupełnie nie dostosowane, dostosowane w stopniu podstawowym (dostatecznym), dostosowane w stopniu rozszerzonym (wysokim) lub w stopniu bardzo wysokim.
Aż 74 proc. z weryfikowanych inwestycji było dostosowane na poziomie wysokim. Co dziesiąta inwestycja była zupełnie niedostępna dla osób z niepełnosprawnością ruchową, co oznacza, że 90 proc. badanych inwestycji jest dostosowanych do potrzeb tej grupy.

W przypadku osób niewidomych wszystkie inwestycje są dostosowane. Jednocześnie nie zarejestrowano inwestycji dostosowanych na poziomie bardzo wysokim.
W przypadku osób słabowidzących sytuacja przedstawia się gorzej niż w przypadku osób niewidomych. 20 proc. inwestycji jest niedostosowanych do potrzeb tej grupy. Najczęściej zaobserwowany poziom dostosowania to poziom podstawowy, jest tak w 62 proc. inwestycji. Inwestycje dostosowane na poziomie bardzo wysokim, to jedynie 3 proc. zbadanych.

Jeżeli chodzi o dostosowanie do potrzeb osób głuchych, 87 proc. sprawdzonych inwestycji było dostosowanych na poziomie wysokim.
Jednocześnie nie znaleziono inwestycji dostosowanej na poziomie bardzo wysokim.
Ponad połowa inwestycji badana pod kątem osób słabosłyszących była dostosowana na poziomie wysokim. Duży odsetek, bo 41 proc., było dostosowanych na poziomie bardzo wysokim. Inwestycje niedostosowane i dostosowane na poziomie podstawowym stanowiły jedynie 8 proc. badanych inwestycji.
.
W przypadku inwestycji o charakterze cyfrowym, nie było takich stron internetowych, które realizowałyby standardy unijne w zakresie dostępności.

Ponieważ dostępność przestrzeni publicznej dla wszystkich staje się obowiązkiem, w ramach audytu opracowano standard minimum dostępności, który powinien być uwzględniany na etapie planowania, czy projektowania kolejnych inwestycji.

Standard minimum nie ogranicza się tylko do infrastruktury i parametrów technicznych. Znajdują się w nim także wymagania w zakresie systemów powiadamiania, informacyjnych, komunikacyjnych i organizacyjnych.

Efektem pracy jest dokument, na który składa się zestaw definicji i standardy dla chodników i skrzyżowań, peronów, taboru, wejść do budynków, przestrzeni wewnątrz budynków, korytarzy, schodów, pokojów, łazienek i basenu z przebieralnią.. Elementy standardu znalazły się w dokumencie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju pt. „Wytyczne w zakresie realizacji zasady równości szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób z niepełnosprawnościami oraz zasady równości szans kobiet i mężczyzn w ramach funduszy unijnych na lata 2014-2020″.

Oprac. kat/

Data publikacji: 03.03.2016 r.