Mózgowe Porażenie Dziecięce (MPD) jest zespołem wielu zaburzeń, które powstają na skutek uszkodzenia mózgu, we wczesnym okresie płodowym, lub okołoporodowym.
Powołując się na portal www.doz.pl możemy przeczytać, iż ,,uszkodzenie mózgu jest niepo-stępujące, a w jego wyniku dochodzi do rozwoju objawów MPD wyrażonych zaburzeniami postawy oraz ruchomości”.
Do najczęstszych objawów MPD zaliczamy:
• wiotkość i spastykę mięśni,
• problemy w nauce siadania i chodzenia,
• problemy z utrzymaniem równowagi,
• zaburzenia mowy,
• atetoza,
• zaburzenia słuchu i wzroku.
Przy cięższych przypadkach dochodzą opóźnienia umysłowe w stopniu: lekkim, średnim, ciężkim. Przyjmuje się, że na 1000 urodzeń 1-2 dzieci rodzi się z tym zaburzeniem. I choć mamy przecież XXI wiek, to wciąż nie są do końca znane przyczyny ich powstawania.
Przyczyn ich powstania należy upatrywać w:
• niedotlenieniu mózgu, na skutek nieprawidłowo przeprowadzonej akcji porodowej,
• wszelkiego rodzaju zaburzeniach metabolicznych,
• infekcjach,
• niedokrwieniach,
• wcześniactwie oraz niskiej wadze urodzeniowej.
Co ciekawe dzieci, u których zdiagnozowano MPD, przez długie lata borykają się z problemami natury emocjonalnej, czując się nie w pełni akceptowane w grupie rówieśniczej. Ich zaburzona od urodzenia motoryka rzutuje na jakość kontaktów międzyludzkich. Dzieci te niekiedy czują się sfrustrowane, ponieważ nie zawsze mogą w pełni korzystać z uroków życia towarzyskiego. Dlatego też często zadowalają się bylejakością w swych kontaktach. Z uwagi na fakt, iż każda wykonywana czynność wymaga większego nakładu czasu i uwagi, wciąż ich doba jest za krótka, by wykonać wszystkie zaplanowane czynności.
Najczęstsze aspekty, z jakimi musi zmierzyć się osoba z MPD:
• problemy z koncentracją i w logicznym myśleniu,
• problemy w nauce przedmiotów ścisłych i z nauką języków obcych,
• problemy z zarządzaniem czasem wolnym.
System kształcenia dla dzieci chorujących na MPD
O ile zaburzenia w rozwoju psychoruchowym, nie utrudniają podjęcia obowiązku szkolnego, rodzice zapisują swoje dzieci do normalnego systemu kształcenia. W tym momencie pragnę przedstawić pokrótce historię Pani Moniki, mieszkanki niewielkiej miejscowości nieopodal Białegostoku, matki 8 letniej Ani chorującej od urodzenia na MPD. Jak powiedziała mi sama rozmówczyni, tylko dobra wola i kompetencja dyrektorki szkoły podstawowej pozwoliły Ani funkcjonować w przestrzeni szkolnej w miarę normalnie. – Od samego początku moja córka jest traktowana jak jej zdrowi rówieśnicy. Gdy jest klasówka bądź sprawdzian, córka dostaje te same zadania i nie ma dopisywanego czasu -zapewnia. Rodzice niepełnosprawnej Ani nie zgodzili się, na specjalne traktowanie córki z obawy, iż większość rówieśników nie zrozumie specyficznej sytuacji, w jakiej znalazła się dziewczynka. Chcieli też zapobiec, by nie czuła się traktowana zgoła inaczej.
Klasy integracyjne – co to takiego
Od blisko 30 lat sporym zainteresowaniem rodziców dzieci z niepełnosprawnością cieszą się klasy integracyjne. Czym zatem one są? W przeciwieństwie do szkół terapeutycznych, do klas takich uczęszczają dzieci z niepełnosprawnościami wraz ze zdrowymi, których rodzicom zależy na tym, by ich latorośle nauczyły się z empatii wobec drugiego człowieka. Z reguły na dwudziestu paru uczniów zdarza się 3-4 uczniów niepełnosprawnych. Najczęściej dominują schorzenia neurologiczne, MPD, duże wady wzroku, czy zespół Aspargera. Gdy zaistnieje taka potrzeba każde dziecko otrzymuje pomoc nauczyciela wspomagającego, który nie tylko pomaga w czynnościach samoobsługowych, zaprowadzając je m.in. do toalety, ale pomaga, również siedzi w jednej ławce z uczniem, przepisując z tablicy polecenia i zadania.
Klasy terapeutyczne – dla kogo dedykowane?
Klasy terapeutyczne stanowią jedną z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, którą stosuje się w uzasadnionych sytuacjach, by wspomóc uczniów mających trudności w nauce. Zasadniczym założeniem nauki w klasie terapeutycznej jest znalezienie takich metod i form pracy, by dostosować je do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów. Gdy uczeń zmaga się z niepowodzeniami w szkole, może u niego dojść do spadku motywacji w nauce. Często osoba taka cierpi na zaniżone poczucie swojej wartości i żyje w głębokim przeświadczeniu, że zawodzi siebie i rodziców. Klasy terapeutyczne, co warto w tym momencie mocno podkreślić, mogą zatem być przeznaczone dla tych uczniów, którzy nie kwalifikują się do nauczania w klasach integracyjnych i jednocześnie nie odnajdują się w klasach ogólnodostępnych, a posiadają opinię z poradni psychologiczno-pedagogicznej, z której jednoznacznie wynika wskazanie do nauczania w klasie terapeutycznej.
Różnice pomiędzy klasami terapeutycznymi, a integracyjnymi
Mówiąc o klasach terapeutycznych nie można zapomnieć, iż w zdecydowany sposób różnią się one od klas integracyjnych tym, że nie są placówkami nastawionymi na integrowanie się dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi. W tym przypadku są przyjmowane tylko i wyłącznie osoby z problemami zdrowotnymi. W przeciwieństwie do klas integracyjnych terapeutyczne są mniej liczne klasy. Ich liczebność wynosi maksymalnie do 15 osób. Do klas o profilu terapeutycznym przyjmowanie są dzieci z opinią z poradni psychologiczno-pedagogicznej, o potrzebie takiego kształcenia. W dzisiejszych czasach istnieją spore możliwości, by pomóc rodzicom osób niepełnosprawnych w doborze odpowiedniego kształcenia dla ,, dzieci specjalnej troski”. To od rodziców oraz opiekunów prawnych zależy, jaką drogę wybiorą, by dziecko mogło się kształcić na miarę swoich możliwości.
dr Anna Obuchowicz-Siwiec, fot. freepik.com
Data publikacji: 28.04.2023 r.
