Sejm odrzucił najważniejsze poprawki Senatu do ustawy o świadczeniu wspierającym

7 lipca Sejm odrzucił 37 poprawek wniesionych przez Senat do ustawy o świadczeniu wspierającym, w tym najważnieszą, wspieraną przez stronę społeczną, a zakładającą obniżenie progu punktowego przy ustalaniu poziomu potrzeby wsparcia. Skutkowałoby to poszerzeniem grupy uprawnionych do tego świadczenia i przyznawaniem ich w wyższej wysokości.

Przywrócono zatem pierwotnie ustaloną wysokość wsparcia (na poziomie 40, 60, 80, 120, 180 oraz 220 proc. wysokości renty socjalnej). Przywrócono także wcześniej zakreślone poziomy wsparcia w między 70 punktów a 95-100 punktów.

Sejm odrzucił także poprawkę, która wprowadzała dodatkowe czynniki, jakie powinny być brane pod uwagę przy określania poziomu potrzeby wsparcia. Chodzi o dodanie czynników bólu i dyskomfortu przy wykonywaniu określonych czynności.

Przyjęto natomiast 39 senackich poprawek, z których większość ma jednak charakter doprecyzowujący i redakcyjny.

Jedna z z nich określa cele, którym ma służyć kwestionariusz samooceny trudności w zakresie wykonywania określonych czynności przez osobę ubiegającą się o to świadczenie. Ponadto wzór kwestionariusza i wniosku o wydanie decyzji ustalającej poziom potrzeby wsparcia mają być określone w rozporządzeniu, a nie w Biuletynie Informacji Publicznej, jak wcześniej proponowano.

Ustawa zakłada wprowadzenie nowego świadczenia dla osób pełnoletnich, zasady jego przyznawania oraz wypłacania dla osób niepełnosprawnych bądź ich opiekunów.

Świadczenie wspierające będzie przysługiwać miesięcznie w wysokości 220 proc. renty socjalnej, jeżeli potrzebę wsparcia określono na poziomie od 95 do 100 punktów. 180 proc. renty socjalnej określono na poziomie od 90 do 94 punktów, 120 proc. renty socjalnej – na poziomie od 85 do 89 punktów, 80 proc. renty socjalnej – na poziomie od 80 do 84 punktów, 60 proc. renty socjalnej – na poziomie od 75 do 79 punktów, a 40 proc. renty socjalnej – na poziomie od 70 do 74 punktów.

Decyzje ustalające poziom potrzeby wsparcia będą wydawane przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności na wniosek osób niepełnosprawnych.

Ustawa o świadczeniu aspierającym określa, że nowe orzeczenie będą mogły otrzymać zarówno osoby, których opiekunowie aktualnie korzystają z któregoś ze świadczeń opiekuńczych (świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy, zasiłek dla opiekuna) i chcą z niego zrezygnować, by powrócić na rynek pracy, jak i osoby, których opiekunowie nie mieli dotychczas przyznanego żadnego świadczenia opiekuńczego.

Jeśli osoba z niepełnosprawnościami nie zdecyduje się na własne świadczenie wspierające, wówczas jej opiekun będzie mógł otrzymywać zmodyfikowane świadczenie pielęgnacyjne w dotychczasowej wysokości, z możliwością dorabiania do corocznego limitu w wysokości 6-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku / okresie.

Sejm przywrócił też do ustawy zapisy nie mające z nią żadnego związku, m.in. przepisy dotyczące przedłużenia o rok funkcjonowania tzw. małego ZUS.

Realizacja świadczenia wspierającego będzie stanowiła zadanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Oprac. rhr/, fot. Łukasz Błasikiewicz / Kancelaria Sejmu

Data publikacji: 08.07.2023 r.