Osiemnaście lat po oscarowym triumfie mieszkający w Stanach Zjednoczonych polski kompozytor Jan A.P. Kaczmarek walczy z nieuleczalną chorobą neurologiczną MSA, czyli zanikiem wieloukładowym.
Kompozytor, którego muzyka znana jest nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie, od dłuższego czasu walczy z nieuleczalną chorobą. W ciągu ostatnich kilku dni jego stan uległ znacznemu pogorszeniu, w wyniku czego artysta znalazł się w szpitalu z powodu powikłań po przebytym niedawno zapaleniu płuc. Według doniesień, które pojawiły się w mediach, muzyk porusza się na wózku inwalidzkim. Sytuacja jest bardzo dynamiczna. Z każdym dniem stan chorego się pogarsza.
Nie wiadomo co będzie jutro czy pojutrze, bo na tę chorobę nie ma antidotum. Wiąże się ona z ogromnym bólem i cierpieniem, który towarzyszy zanikowi mięśni. Zdobywca Oscara jest pod stałą opieką pracowników szpitala. Potrzebuje też specjalistycznego sprzętu, który pomaga mu w oddychaniu i poruszaniu się.
Jan A.P. Kaczmarek urodził się 29 kwietnia 1953 roku w Koninie. Rozpoczął swoją karierę muzyczną, zakładając Orkiestrę Ósmego Dnia. Sukcesy grupy doprowadziły do nagrania pierwszej płyty długogrającej, „Music for the End”. W dorobku muzycznym Kaczmarka są także kompozycje symfoniczne i do spektakli teatralnych, między innymi do inscenizacji „Dziadów” i „Nie-boskiej komedii”.
Samodzielnie kompozytor wyreżyserował trzy spektakle multimedialne: „Czekając na kometę Halleya”, „Symfonia Solo” i „Tower of Babel”. W 1993 roku otrzymał nagrodę Drama Desk przyznawaną przez nowojorskich krytyków teatralnych, za najlepszą muzykę teatralną roku – napisaną do spektaklu Joanne Akalaitis („This Pity She’s a Whore”). Kaczmarek jest stałym współpracownikiem Agnieszki Holland, z którą zrealizował między innymi „Całkowite zaćmienie”, „Plac Waszyngtona” oraz „Trzeci cud”. Skomponował również muzykę do debiutu reżyserskiego Janusza Kamińskiego „Hania”, a także „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza.
Od 1989 mieszka w Stanach Zjednoczonych. W 2005 roku Jan A. P. Kaczmarek zdobył Oscara z muzykę do filmu „Marzyciel” („Finding Neverland”) Marca Forstera.
Obecnie nie jest w stanie poruszać się samodzielnie i wymaga pomocy swojej żony i dwóch opiekunek do wykonywania podstawowych czynności, takich jak wstawanie z łóżka czy ubieranie się. Nie można go zostawić samego, ponieważ często traci przytomność z powodu wahań ciśnienia krwi. Nie jest już w stanie pracować, a jego żona musiała zrezygnować z pracy, ponieważ jest jego główną opiekunką, co jest pracą na pełny etat, oprócz opieki nad ich 7-letnim synem.
Oprac. em/, fot. Kontrola, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Data publikacji: 02.05.2023 r.
